هوش مصنوعی: وقتی نویسنده کار کتابش را تمام کرد، هر آنچه را که می‌شناخت به درستی انجام داد.

هوش مصنوعی: وقتی که خطی خوش و زیبا با مداد نگارش می‌شود، نوک آن به رنگ تیره و شبیه به مشک در می‌آید و نوشته‌ها نیز با این شکل زیبا و تیره‌تر جلوه می‌کنند.

هوش مصنوعی: او آن نامه را با موهای مشکی خود که مثل مشک بودند، مالید و به آن دو زلف مشکی اشاره کرد.

هوش مصنوعی: بوی نامهٔ ویس، که به فاصلهٔ یک فرسنگ هم می‌رسید، مانند بوی لباس او به مشام می‌رسید.

هوش مصنوعی: سپس او به جشن و شادی پرداخت و به او گفت: ای کسی که همچون خودم برای من شایسته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر تا امروز به عنوان خدمتگزار بوده‌ای، از این پس باید به عنوان یک انسان آزاد زندگی کنی، برادر.

هوش مصنوعی: من تو را در مقام و منزلت محترم می‌شمارم و با محبت، به تو در راز و نیازها و افکارم نزدیک می‌شوم.

هوش مصنوعی: من تو را به رامین می‌فرستم، زیرا تو برای من بسیار ارزشمندتری از جان و جهان هستی.

هوش مصنوعی: تو فرزندی برای من، و خداوند هم عزیزترین دل‌هایش را به تو داده است.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی هرگز درنگ نکن و هرچه زودتر اقدام کن، همان‌طور که باد دی ماه و تیر پرتاب به سرعت حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: من اکنون همیشه منتظرم که به راه تو بیفتیم، گاهی در روز و گاهی در ساعت شمارش می‌کنم.

هوش مصنوعی: کاری کن که هیچ‌کس، چه دوست و چه دشمن، نامه و پیغام من را نبیند و از رامین آگاه نشود.

هوش مصنوعی: به او سلامی بفرست که برتر از تعداد ستاره‌هاست، ای بی‌ قیمت، از سرِ ناامیدی دوری کن.

هوش مصنوعی: من به خاطر بدی‌هایی که از تو دیده‌ام، آن‌قدر رنج کشیده‌ام که چندین بار درد مرگ را تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: تو آن سوگند و عهدی که با من بستی را فراموش کردی و چندین بار به آن وفا نکردی.

هوش مصنوعی: این دوگانگی در زندگی انسان‌ها را نشان می‌دهد. بعضی‌‌ها به قسم و وعده‌ها وفادار می‌مانند، در حالی که برخی دیگر در برابر سختی‌ها و تغییرات، به چیزهای ظاهری و فریبنده دل می‌بندند. در نهایت، هر انسانی با انتخاب‌های خود به مسیری متفاوت می‌رود.

هوش مصنوعی: تو به دل مسکین من چنان رفتار کردی که حتی دشمن هم به دشمنش این طور نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هر آنچه که انجام دادی، همه چیز به یاد تو خواهد آمد. هیچ کس نمی‌تواند در شرایط سخت به کمک تو بیاید.

هوش مصنوعی: تو فکر می‌کنی که با من بد رفتار کردی، اما در واقع این بدی که به من رساندی، به خودت آسیب زد.

هوش مصنوعی: روانت به نماد سرزنش تبدیل شد، زیرا از میان تمام کنش‌ها به این کنش خاص روی آورده‌ای.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانند زیبایی‌هایی را که پس از ما به وجود می‌آید، مانند ما با دقت و ظرافت توصیف و ثبت کنند؟

هوش مصنوعی: چرا از دوستانت فاصله گرفتی و دل بریدی، در حالی که به دشمنانت نزدیک‌تر شده‌ای و به آنها محبت نشان داده‌ای؟

هوش مصنوعی: تو به من شبیه اژدهایی حمله کردی و بر جانم آسیبی زدی، همان‌طور که در شهری دیگر بر جانِ کسانی که محبوب تو بودند، آسیب می‌زنی.

هوش مصنوعی: کجایی تو که چون من دوست می‌داری، همچون شاهنشاه که سلطنت می‌کند.

هوش مصنوعی: به خوشی مانند خراسان، مکانی است که مانند مرو، استحکامی و پناهگاهی مطمئن دارد.

هوش مصنوعی: یادت رفته که من چقدر برایت خوب بودم و چگونه از آن کارها و تلاش‌های من بهره‌برداری کردی.

هوش مصنوعی: موبد از شاهی نامی دارد و آن نام به شکل دیگری تمامی خواسته‌ها و آرزوهای او را برآورده می‌کند.

هوش مصنوعی: هرگاه که من بر گنج مسلط باشم، در گنج تمام چیزها نیز برای تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: تو مانند گنجی با ارزش و با شکوه به من برخورد کردی، به گونه‌ای که هیچ ساز و زینتی نمی‌تواند با آن برابری کند.

هوش مصنوعی: تنها برگزیدگان را به نشستن در کنار خود دعوت می‌کنی و گردن‌ها را فقط به ارزشمندان می‌بندی.

هوش مصنوعی: تنها زمانی زیور زیبایی را بر تن کردی که دامن رنگین و زیبا از چین بیاوری، که از هر رنگ و زیبایی برتر باشد.

هوش مصنوعی: تو جز زیبایی و جذابیت چیزی نمی‌چشی، همچنان که مریخ از درخشش خورشید بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های محبوبی مانند ستاره در افق پیش رویت دوری نکن، زیرا که مانند آفتابی در کنارت خواهد بود.

هوش مصنوعی: این‌گونه حال و وضعیت، و این‌گونه دارایی و این مکان جذاب و دلچسب و محبوب، نشان‌دهنده‌ی زیبایی و خوشایندی است.

هوش مصنوعی: آخر چه دلیلی داشتی که مرا در این وضعیت بگذاری؟ به جای این همه ضرر و زیان، چه سودی برای تو داشته است؟

هوش مصنوعی: تو هیچ سود و بهره‌ای نداشتی و تنها زحمت کشیدی، در حالی که چیزی به دست نیاوردی و بی‌مایه و خالی ماندی.

هوش مصنوعی: سرنوشت و تقدیر تو از قبل مشخص شده است، اما اکنون می‌توانی از این وضعیت بهره‌برداری کنی و به مقام و جایگاهی بالا برسی.

هوش مصنوعی: چه نادانی که نمی‌دانی با وجود اینکه خوبی‌ها زیادند، ممکن است عواقب بدی نیز به دنبال داشته باشند.

هوش مصنوعی: هر چیزی دمی بدل دارد، مثل اینکه چیزی جایگزین آن شود، چنانکه طلا هم بدل دارد که به آن ارزش می‌دهند.

هوش مصنوعی: زمانه به جای طلا و نقره‌ای که مد نظرت بود، به تو فقط آهن و چهره‌ای زشت داده است.

هوش مصنوعی: به جای زیبایی و محبتت، من فقط رنج و کینه را دریافت کرده‌ام و به جای در زیبا، آب گندیده‌ای را دارم.

هوش مصنوعی: به جای اینکه روی تو مانند آب زلال باشد، جوی آب است و به جای اینکه عطر نابت مانند مشک باشد، بوی خاک کوی تو را می‌دهد.

هوش مصنوعی: عجب می‌کنم که چطور می‌توانی خودت را این‌گونه بد بپنداری و هنوز هم از این وضعیت راضی باشی.

هوش مصنوعی: اگر گلی که با تو یک جا نمی‌ماند و از بین می‌رود، بی‌خود دل به آن بسته‌ای، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: گلی در باغی شکوفه زده که زیبایی‌اش از چهره ماه هم بیشتر است.

هوش مصنوعی: زمانی که پیام را از سر تا پا شنید، در همان لحظه باد آرامی را برگزید.

هوش مصنوعی: کوه به شکل و اندازه‌اش بلند و وسیع است، و مانند باد تند و خنک در حرکت و جنب و جوش است.

هوش مصنوعی: در کوه مانند سیلابی خروشان و در دشت چون موجودی سرکش و تندرو به حرکت درمی‌آید.

هوش مصنوعی: به اوج بر برو، به مانند پلنگ‌ها با نیرومندی وارد دریا شو، همچون نهنگ‌ها به عمق آب‌ها برو.

هوش مصنوعی: برای او، کوه و دشت چه ارزشی دارد؟ برای او، دریا و رودخانه چه فرقی می‌کند؟

هوش مصنوعی: سوار بر او به آرامی حرکت می‌کردی، مانند مردی که در خواب بر بستر دراز کشیده است.

هوش مصنوعی: وقتی که بیابان را همچون یک نامه نوشته‌ای، مانند پرنده‌ای که در آسمان پرواز می‌کند، از آن جا عبور می‌کنی.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که در مسیر حرکت، نه خستگی وجود دارد و نه خواب. پس از دو هفته، از مرو به گوراب رسید.