هوش مصنوعی: وقتی ویس این صحبت‌ها را شنید، مانند درخت سرو در باغ، ناگهان از جای خود برخاست.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای صاحب ارزش و مقام، حکمت تو از کوه دماوند که بلندترین کوه است، بیشتر و باارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: دل تو صبر و بردباری را انتخاب کرده است و دست تو به جواهرات و زیبایی‌ها مشغول است.

هوش مصنوعی: خداوند به تو هر چه لازم است برای افزایش ارزش و مقام تو عطا کرده است.

هوش مصنوعی: هنرهای تو به اندازه‌ای روشن و مشهود است که از نور خورشید هم بیشتر به چشم می‌آید و کارهایت به قدری زیباست که از امید هم زیباتر است.

هوش مصنوعی: در دوران پادشاهی فرخ، تو باید در طول زمان زندگی کنی و جاودانه بمانی.

هوش مصنوعی: با حمایت و تلاش آسمان، اعتبار و نام بزرگی به دست آمده است که مانند آفتابی، موفقیت و خوشبختی را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: نام خجسته مانند خورشید درخشان است و فرمانش همچون سرنوشت الهی است.

هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، تو خود آگاهی که آسمان هر لحظه رنگ و حالتی متفاوت به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر کارهایی که از او می‌دانیم، همیشه بر اساس فرمان و اراده‌ی خداوند انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: خدا او را به اندازه‌ای خلق کرده است و با توجه به همان اندازه، در تمام خصوصیاتش قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: از ابتدای جهان تا روز قیامت، همه در حال حرکت و رفتن هستند و هر کسی به‌طور یکسان قدم برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: چنان می‌شود که پروردگارش اراده کرده و بر اساس خواسته او، مسیرش را مشخص می‌کند.

هوش مصنوعی: خوبی و بدی در وجود ما به طور طبیعی وجود دارد، همان‌طور که صفات نیک و بد بر سرنوشت ما تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: نه علم دیگری باعث می‌شود که آدمی تغییر کند و نه خصایل دیگر او را به بیراهه می‌برند.

هوش مصنوعی: در این دنیا چه کسانی که نادان هستند و چه آنهایی که باهوش و زرنگ، در کار خود گیج و ناتوان‌اند.

هوش مصنوعی: اگر طبیعت من پاک باشد یا آلوده، به همین شکل است که خداوند آن را آفریده است.

هوش مصنوعی: از زمانی که به وجود آمدم، به اندازه‌ای که لازم بود رشد کردم و پرورش یافته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که خداوند تو را پیروز کرده است، پس چرا جان من به زحمت افتاده است؟

هوش مصنوعی: من در مورد خوبی و زشتی بی‌تقصیر هستم و هرگز نمی‌خواهم به خودم یا کسی دیگر آسیب برسانم.

هوش مصنوعی: نه تو گفتی که سلامتی‌ات را نپذیرم، من هم تمام غم‌ها و رنج‌ها و ملامت‌ها را به جان می‌خرم.

هوش مصنوعی: من را به خاطر مشکلات و سختی‌ها خلق کرده‌اند، به گونه‌ای که برای تحمل ذلت و خوار شدن پرورش داده شده‌ام.

هوش مصنوعی: من هرگز نگفتم که همیشه خواهان چهره‌ای زرد باشم و جان و دل پر از درد داشته باشم.

هوش مصنوعی: هر روزی که ادعا کردم خوشحالم، شادی‌ام به درد و رنج تبدیل شد.

هوش مصنوعی: چه راه حلی برای من باقی‌مانده است وقتی سرنوشتم این‌گونه رقم خورده است؟ به نظر می‌رسد که تقدیر با روح من در حال جنگ است.

هوش مصنوعی: از سردرگمی و گمراهی دلم به رنگ آب نیل در آمده است، زیرا حاکم بدبختی‌ام دلیل این وضعیت است.

هوش مصنوعی: اکنون به شدت از جان خود خسته و پر از تجربه هستم که به اندازه‌ای نیاز دارم که خودم را در دل شیر بیفکنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به شدت احساسات و اسرار دلم را آشکار کنم و به گونه‌ای عمیق و دردناک به جان خود آسیب بزنم.

هوش مصنوعی: نه دل بیشتری از این باید داشته باشم و نه جان، زیرا خود به تنهایی بار درد و رنج را می‌کشم.

هوش مصنوعی: نه روزی در دل من بادی می‌وزد و نه روزی جانم در تنم شاد و خوشحال می‌شود.

هوش مصنوعی: کار من همیشه در حال آشفتگی و بی‌نظمی است و به نظر می‌رسد که شانس و یا تقدیر من هم هیچ‌گاه بیدار و فعال نبوده است.

هوش مصنوعی: چرا باید با من اینقدر محبت کنی در صورتی که درد و ننگ همیشگی از تو برمی‌خیزد؟

هوش مصنوعی: دشمن من است، مانند اینکه تو خداوندی و از من کنده شده‌ای و دیگر علاقه‌ای به من نداری.

هوش مصنوعی: راز من به خاطر دشمنانم فاش شده است و اکنون جهان برای من مانند چاهی عمیق و ناامیدکننده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: به این دشواری چه باید کرد؟ برای این ذلت چه باید تحمل کرد؟

هوش مصنوعی: به خاطر شنیدن زیاد سرزنش و ملامت، ناگهان در این دنیا نشان و علامتی از خود به جای گذاشتم.

هوش مصنوعی: در درون وجود تاریک من، درب جدیدی باز کردند و چراغی در آنجا روشن کردند.

هوش مصنوعی: در دل من روشنی و دانش شکل گرفته و از وجودم جستجوی آشنایی و شناخت آغاز شده است.

هوش مصنوعی: از راه محبت و عشق بازگشتم و از چهره‌ات روشنی دل و حالم را بازیافتم.

هوش مصنوعی: فهمیدم که عشق من به پایان نمی‌رسد جز اینکه باعث نابودی هر دو جهان شود.

هوش مصنوعی: عشق و محبت مانند دریا است که عمق آن نه تنها در سطح، بلکه در زیر آب نیز پنهان است و نمی‌توان به راحتی تمام اسرار آن را کشف کرد.

هوش مصنوعی: اگر تا ابد در کنارش زندگی کنم، هرگز نمی‌توانم با دو چشم خود او را ببینم.

هوش مصنوعی: اگر هزاران جان مانند نوح داشته باشم، تنها یک جانم را از دست نخواهم داد.

هوش مصنوعی: چرا با این جان بیچاره درگیرم؟ چرا بی‌وجه و بی‌دلیل خون خودم را هدر می‌کنم؟

هوش مصنوعی: چرا از تو توصیه‌ای نکنم و چرا مسیر درست را انتخاب نکنم؟

هوش مصنوعی: اگر از من تباهی و بدی دیگری ببینی، با من کینه‌توزی کن و هر کاری که می‌خواهی انجام بده.

هوش مصنوعی: اگر رامین از این به بعد قوی و نیرومند شود، فکر نمی‌کنم که توانایی برتری بر من را پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی با بوی من آشنا نباشد، هرگز نمی‌تواند از سر در و کوچه‌ام عبور کند.

هوش مصنوعی: اگر کار من ناپیدا و جادویی باشد، دیگر نمی‌توانم آن را انجام دهم و اگر این کار به نیرنگ و فریب بستگی داشته باشد، از راه درست و منطقی دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: من به این نتیجه رسیدم که هم از تو و هم از خداوند قرار و پیمانی که بسته‌ام را هیچگاه زیر پا نخواهم گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر کار عبادت را به درستی انجام دهم، از این به بعد تو را در دل و جان خود بیشتر حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: یک بار دیگر دل تو را شاد کنم تا از این به بعد همچون شکر در کنار تو باشم.

هوش مصنوعی: اگر دهانم را بو کنی، بوی صداقت و راستگویی از آن به مشامت خواهد رسید.

هوش مصنوعی: شاهزاده زیبایی و چهره‌اش را بوسید که کسی نتواند درباره‌اش صحبت کند از آنجا که هرگز نتوانسته از او فاصله بگیرد.

هوش مصنوعی: او دوباره با لطافت و محبت با او رفتار کرد و تمجید و ستایشش را بیشتر کرد.

هوش مصنوعی: از یکدیگر جدا شدند و در دل شکسته، شادی‌ها و خوشی‌ها به غم و اندوه تبدیل شد.