در مورد بیت شماره 33 یعنی

ترا من هم گوزنم هم تذروم/چو هم شمشادم و هم زاد سروم

باید گفت که واژه «هم» نه در جایگاه پیشوند، بلکه دقیقا به معنی «نیز» به کار برده شده است؛ یعنی ویس خودش را گوزن، تذرو، شمشاد و سرو توصیف می‌کند. بنابراین، نمی‌توان مصرع دوم را به شکل «چو هم شمشادم و همزادِ سروم» نوشت. از سوی دیگر، نگارش آن به شکل کنونی، هم معنی درستی ندارد و هم وزن شعر را خراب می‌کند! از این گذشته، نسخه کلکته (با همه ایرادهایش)، مصرع دوم را چنین نوشته است: «که هم شمشاد و هم آزاده سروم». چنین نگارشی، وزن شعر، ظرافت گفتار شاعر و معنی مصرع را تامین می‌کند.