هوش مصنوعی: وقتی که پرستار به ویس دلستان نزدیک شد، او مانند جادوگری مشکوک و پنهان شد.

هوش مصنوعی: سخنانی زیبا و جذاب را با دقت و هنر آماده کن و به وسیله‌ی ترفندهایش آن‌ها را جلا بده.

هوش مصنوعی: وقتی ویس محبوبش را غمگین دید، فکرش به اندازه‌ای ناراحت کننده بود که اشک‌هایش بالین او را خیس کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به احساس درد و جدایی اشاره دارد که مادر به خاطر دوری از فرزند و برادرش تحمل می‌کند. دلتنگی و غم ناشی از این جدایی باعث شده است که او نتواند آرامش داشته باشد. تصویری از اشک و غم در پیوندی با ارزش و زیبا، که نشان‌دهنده عمق این احساسات است.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای عشق من، مانند جان شیرینم، چرا بر بستر بیماری هستی؟

هوش مصنوعی: این شخصی که بر جان تو نشسته است، در هر موقعیتی که خوشحالی برایت پیش می‌آید، خودش را به تو چسبانده است و مثل یک دیو در کنار توست.

هوش مصنوعی: تو خیال کردی که زیبایی تو در دل رنج و درد است، اما باید بدانی که این زیبایی همچون درختی سرسبز، از جایی پرورش یافته و در چاه قرار ندارد.

هوش مصنوعی: دل را از بار سنگین رنج و غم آزاد کن، چرا که این سنگینی بر روح تأثیر بدی می‌گذارد.

هوش مصنوعی: یادآوری گذشته و اندوهی که به دنبال آن می‌آید، کاری نیست که به نفع انسان باشد و تنها آسیب به همراه دارد.

هوش مصنوعی: غم و اندوه خوردن بدتر از چیرگی و بلای بدی نیست و راهی برای فرار از خوشحالی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر از دستورات پیروی کنی، زندگی شادی‌مندی خواهی داشت و می‌توانی با خوشبختی زندگی کنی.

هوش مصنوعی: خشنودی تو باعث آرامش جان من است و این خشنودی باعث درگیری من با روح و وجودم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی ویس بامداد و آرامش را شنید، لحظه‌ای در دلش احساس آرامش کرد.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید از خواب بیدار شد و سر از بستر برآورد، نور و زیبایی‌اش را بر گل‌ها پراکند.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر زیبایی و طراوت چهره‌اش تبدیل به جایی زیبا و دل‌انگیز شد و هوا هم به خاطر عطر مویش خوشبو و معطر شد.

هوش مصنوعی: چه ایوان زیبا و چه چهره دل‌ربا که هر دو به رنگی یکسان و شگفت انگیز هستند.

هوش مصنوعی: باغی با رنگ و بویی شبیه به بهار و بهشت، با زیبایی و جذابیتی همچون ایوان و دلبرش، فضایی دل‌انگیز و بهشتی را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: صورت او چنان زیباست که گویی بهاری تازه در حال شکفتن است و اشک‌هایش مانند باران از چشمانش می‌ریزد.

هوش مصنوعی: رنگ چهره‌اش همچون نیلوفر آبی زیبا و دلنشین شده و مانند گل نیلوفر در آب می‌درخشد.

هوش مصنوعی: چشم‌های خواب‌آلود او با اشک‌هایش زیباتر از نرگس‌هایی است که در آب رشد می‌کنند.

هوش مصنوعی: دایه به گریه می‌گوید این چه روزی است که به نظر می‌رسد آتش به آرامی در حال سوختن است.

هوش مصنوعی: در هر روزی که آسمان تازه‌ای آغاز می‌شود، نگرانی و غم جدیدی برای من ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که آیا گناه از من است یا از ستاره‌ها و سرنوشت، یا از این دنیای ظالم که به خودخواهی مشغول است.

هوش مصنوعی: گویا کوه شگرفی مانند البرز به طور ناگهانی بر من نازل شد و من را زیر فشار خود گرفت.

هوش مصنوعی: نه به این دلیل می‌توان به اینجا گفت خانه، نه به خاطر این که گردش جاندار و زندگی در آن جریان دارد، بلکه به این خاطر که این مکان به جایی تبدیل شده که روابط و فعالیت‌های اجتماعی در آن جریان ندارد.

هوش مصنوعی: زیبایی‌ها و مکان‌های خوشگذرانی که من آنها را دوست دارم، برای من به اندازه جهنمی تاریک هستند.

هوش مصنوعی: بدن من دچار درد و رنج شده است و به نظر می‌رسد که روح من در آتش سوزانده شده است.

هوش مصنوعی: از شب درد و رنج را حس می‌کنم و در روز، غم و اندوه بیشتر بر دلم سنگینی می‌کند. این وضعیت از هر دو حالت برای من سخت و عذاب‌آور است.

هوش مصنوعی: اگر خودم را به یاد داشته باشم و به هوش باشم، زندگی بر دلم شیرین خواهد بود.

هوش مصنوعی: من از دنیا و امید به آن ناامید شدم چون پاسخ ویر را دیدم.

هوش مصنوعی: شخصی بر اسب قوی و استوار نشسته و با دست نیزه‌ای در دست، سلاحش را آماده کرده است.

هوش مصنوعی: زنی با خوشحالی به صحرا آمده و در این مکان، نام نیک و خوبی از خود به جا گذاشته است.

هوش مصنوعی: به شادی به سراغ من بیایید و کمی با خوشی و محبت با من رفتار کنید.

هوش مصنوعی: تو به من گفتی که چون قند حرف می‌زنی و می‌پرسی حال من را، یاور منی و برادر عزیزم.

هوش مصنوعی: به کسی که به تو نزدیک نیست و در دستان دشمن قرار دارد بگو که حال و روزت بدون من چگونه است.

هوش مصنوعی: بعد از آن، او را دیدم که با من در خواب است و در آغوش من نشسته است.

هوش مصنوعی: من بارها لب‌های طوطی را بوسیده‌ام و چشم‌های گاومیش را نیز، و این کار برای من تازگی و شادابی به همراه داشته است.

هوش مصنوعی: او دیروز به من سخنانی گفت که هنوز در دل و گوشم باقی مانده و فراموش نشده است.

هوش مصنوعی: هنوز عطر دلنشین آن بدن زیبا در خاطر و ذهن من باقی مانده است.

هوش مصنوعی: بتر از این نیست که بخت من آنقدر بد شود که خواب کسی را ببینم که او را نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: وقتی آسمان چنین روزی را به من نشان می‌دهد، از این پس باید با جان عزیزم چه کنم؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که من زنده‌ام، این اندوه برایم کافی است؛ چون جانم مرده، اما تنم هنوز زنده است.

هوش مصنوعی: این بیت به انکار قدرت و جایگاه خداوند نسبت به بندگان اشاره دارد. وقتی که دایه در مرو بزرگ است، خداوند هم در مقام بزرگی و غیرقابل مقایسه با هیچ بندهای قرار دارد. در واقع، اشاره به این است که خداوند بالاتر از همه و هیچ کس نمی‌تواند به او رسد.

هوش مصنوعی: او می‌گفت که این کلمات زیبا و دل‌نواز باعث شده که دو چشمش از اشک پر شود و مانند دُرّ گرانبها باشد.

هوش مصنوعی: مادری که فرزندش را در آغوش دارد، دستش را بر سر او می‌گذارد و با عشق و محبت می‌گوید: ای نور چشم و روشنایی زندگی‌ام.

هوش مصنوعی: تو برای من مانند دایه‌ای هستی که برای هر دردی فدای من می‌شود، پس غم تو را نشنوم و بدی‌های تو را نبینم.

هوش مصنوعی: شنیده‌ام که هر چه گفتی، ای زیبا روی، حرف‌هایت به دلم مانند آهن نشسته است و تأثیر عمیقی بر من گذاشته است.

هوش مصنوعی: اگرچه تو دردی عمیق و بی پایان را تجربه می‌کنی، اما درد تو برای من بیشتر و سنگین‌تر است.

هوش مصنوعی: غم و اندوه را به دوش نکش، زیرا این روش زندگی نیست. بگذار این عمر شیرین را با تلخی نگذرانیم.

هوش مصنوعی: دل خود را سرگرم و شاد نگه‌دار تا جایی که می‌توانی، زیرا زندگی ما تنها به مدت کوتاهی است.

هوش مصنوعی: جهان مانند یک مهمان‌خانه است و زندگی انسان‌ها در آن مانند گذر از مسیر است؛ ما تنها در یک لحظه در این مکان توقف کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: شادمانی او به‌طور کامل با اندوه آمیخته است و این حالت پایدار نیست، همچنان‌که سایهٔ ابرها هم دیر نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر او وجود دارد، چون جهان مانند چهره‌ای از اوست که هشیاری را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چرا برای آن ناراحتی می‌کنی که در این دنیا مثل تو کسانی وجود دارند که از زندگی خود ناراضی‌اند؟

هوش مصنوعی: اگر روزگار از تو چیزی را گرفت، به این فکر نکن که نمی‌توانی چیزی دیگر به دست آوری، بلکه می‌توانی به هزاران دلیل دیگر امیدوار باشی و کامیابی‌های جدیدی را تجربه کنی.

هوش مصنوعی: جوانی که موفق و پرتوان است، مانند پادشاهی بر جهان سلطنت می‌کند و بر آن حکومت می‌نماید.

هوش مصنوعی: به یکباره از دنیا وداع مکن و روح جاودانه‌ات را در قید و بند قرار نده.

هوش مصنوعی: در میان جوانان، افرادی که در این دنیا از بین رفته‌اند، همگی به دنبال لذت و کامیابی بوده‌اند و از زندگی بهره‌وری کرده‌اند.

هوش مصنوعی: هر یک از دل‌ها به چیزی آرامش می‌دهند و به همین دلیل روزهای خود را با شادی و رضایت سپری می‌کنند.

هوش مصنوعی: عده‌ای به دنبال شکار حیوانات مانند یوز و باز هستند، در حالی که عده‌ای دیگر به دنبال نواختن سازهایی مانند چنگ و بربط می‌باشند.

هوش مصنوعی: گروهی جمعیت دارند و در میانشان راهی برای خدمت به غلامان و معبودیان خوش‌نواز وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر یک از زنانی که می‌پوشند، به نوعی شادی و خوشحالی خاص خود را دارند و هر یک به چیزی مشغولند که برایشان خوشایند است.

هوش مصنوعی: تو به پرستاری از محبوب خود مشغولی و در این دنیا هیچکس دیگری را جز او نخواهی یافت.

هوش مصنوعی: به من گفتی که در مرو، خدایت را در جایی نمی‌یابی که بنده‌اش باشد.

هوش مصنوعی: هرچند که او مقام بالایی دارد و خودخواه است، اما او فرشته نیست و در یک محیط عالی پرورش نیافته است.

هوش مصنوعی: در مرو، جوانان شجاع و دلیر زیادی را دیدم که حماسه‌های بزرگ و افتخارات بسیاری برای کشور خود به ارمغان آورده‌اند.

هوش مصنوعی: شما به قدری بلند و باوقار هستید که همچون درخت سرو به آسمان رفته‌اید و چهره‌تان شاداب و زیباست، مانند باغی که در بهار شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که مردی از میان مردم، به خاطر ویژگی‌های خوب و دلیری‌اش، از دیگران برتر و انتخاب شده است.

هوش مصنوعی: خردمندان وقتی این افراد را ببینند، هر یک را به دقت انتخاب می‌کنند.

هوش مصنوعی: از آن‌ها مردی شجاع و موفق پیدا می‌شود که در هر هنری مانند جهانی بزرگ و بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: اگر آن‌ها ستاره هستند، او خورشید است؛ و اگر آن‌ها عنبرند، او همان مشک خالص است.

هوش مصنوعی: از یک نشانه کوچک، می‌توان به بزرگی و اهمیت فردی پی برد، همان‌طور که تخمه (هسته) می‌تواند تبدیل به درختی بزرگ و باشکوه شود.

هوش مصنوعی: رامین فردی با نام نیک و بخت خوب است که مانند فرشته‌ای در زمین زندگی می‌کند و دیو همانند سوارکاری می‌باشد.

هوش مصنوعی: چهره خوب و نیکو مانند یک ویروس دل‌های همه را به عشق و محبت خود در می‌آورد.

هوش مصنوعی: بزرگان و دلیران عالم کسی را می ستایند که در روز نبرد، به او نرود و با او مبارزه نکند.

هوش مصنوعی: در ایران کسی مانند او نیست که توانایی تفکیک و تجزیه مسائل را داشته باشد و همچنین در زمینه هنرهای باستانی مانند جستجو با سنان و موی، مهارت داشته باشد.

هوش مصنوعی: در سرزمین توران کسی مانند او وجود ندارد، یا اگر پرنده‌ای به فرمان او پرواز کند، به زیبایی و شگفتی او نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: در زمان جنگ، از دشمنان بیشتر خون می‌ریزد و از دوستان در میهمانی‌ها نیز بیشتر می‌نوشد.

هوش مصنوعی: انسان باید در تلاش و کوشش خود قوی و پرحرارت باشد. اما در عین حال، باید وقتی به دیگران می‌رسد، بخشنده و مهربان مانند باران بهاری باشد.

هوش مصنوعی: با وجود تمامی خوبی‌ها و ویژگی‌هایی که دارد، در دل او هنوز غصه‌ای وجود دارد که تو نیز از آن آگاهی داری.

هوش مصنوعی: تو را همچون گنبد نقره‌ای به مهر و عشق خودم در دلم جا داده‌ام، گویی که یک سیب را به دو نصف کرده‌ام و هر نیمه‌اش را به گونه‌ای متفاوت می‌بینم.

هوش مصنوعی: بنگر که چگونه هستی، او نیز همچون شاخ خیزران است که برروی آن زر و طلا نشسته است.

هوش مصنوعی: او تو را دیده و به عشق تو گرفتار شده است و به محبت تو امیدوار است.

هوش مصنوعی: چشمانش مانند نرگس در زمان شکفتن است و همچون باران بهاری، پر از طراوت و عشق می‌بارد.

هوش مصنوعی: چهرهٔ او که همچون ماه درخشان است، به خاطر درد و اندوه ناشی از دلشکستگی، رنگش به زردی کاه تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: دل کسی که خیلی درد و رنج را تحمل کرده است، دیگر از درد عاشقی نمی‌ترسد و به شدت عاشق شده است.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر عشق تو در دل و جانم گنجانده شده و همه چیز به دیدار تو وابسته است.

هوش مصنوعی: من تو را در مهر و محبت می‌بخشم، اما او را که شایسته بخشش است، نمی‌بخشم.

هوش مصنوعی: در عشق بدون محبوب، شما را دیده‌ام که همگان در حالت بی‌حالی و دل‌شکستگی هستند و از این حال رنج می‌برند.

هوش مصنوعی: وقتی ویس زیبایی ماهی را که مانند حوری است دید و از دایه درباره‌اش شنید، به او گفت که این حرف‌ها واقعیت ندارد.

هوش مصنوعی: او تا زمانی که پاسخ دلخواهش را نگرفت، با غم و اندوه به چهره‌اش خیره شد و اشک از چشمانش بر روی گل صورتش افتاد.

هوش مصنوعی: ز بانوی شیرینی که از خجالت سرش را پایین انداخته و زبانش به خاطر کم‌رویی تیر شده، خنده‌اش نیز مختصر و محدود شده است.

هوش مصنوعی: سپس او سرش را بالا آورد و به او گفت که روح انسان باید از بهترین همدم خود شرمنده باشد.

هوش مصنوعی: خسرو به سپاهش گفت: وقتی که شرم از تو رفته است، هر کاری که می‌خواهی انجام بده.

هوش مصنوعی: اگر تو شرم و دانش را همراه داشته باشی، سخن تو این گونه نخواهد بود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی که از کجا باید خجالت بکشی، از من یا از او؟ چون یاد تو از آنچه که بین ما بوده، دور شده است.

هوش مصنوعی: اگر موی تو بر ناخن من بیفتد، دل من هیچ‌گاه به این فکر نمی‌افتد که تو چنین کاری را کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر تو مادری، من دختر تو هستم و اگر تو بزرگتری، من زیر دست تو قرار دارم.

هوش مصنوعی: مرا یاد نده که با شوخی و بی‌ادبی رفتار کنم، زیرا بی‌ادبی زنان را در روز خراب می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من چه شتاب و چه سختی دارد که در آن، جایی برای فریب تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: من از چه مشکلاتی رنج می‌برم و از چه چیزهایی درد دارم که نتوانسته‌ام ناز و شرمم را در خودم نگه‌دارم.

هوش مصنوعی: من آماده‌ام که در عذابی دائمی گرفتار شوم، اما از آرزوهایم دست بکشم.

هوش مصنوعی: اگر رامین به مقام بالا و برجستگی رسیده، مانند درخت سرو است که در بلندی و استحکام مشهور است. هنر و زیبایی او باید در لباس ساده و بدون اضافات باشد تا نشان‌دهندهٔ اصالت و سادگی او باشد.

هوش مصنوعی: خداوند او را یاری کند، اما تو جز عشق رامین هیچ‌گونه فعالیتی نداشته باشی.

هوش مصنوعی: من شایسته او نیستم، هرچند او خوب است. برادری هم نیست، هرچند او مانند یک ویرانه است.

هوش مصنوعی: نه او را هرگز نمی‌توانم فریب دهم با دیدار و نه تو را می‌توانم فریب دهم با گفتار.

هوش مصنوعی: نباید در مورد او صحبت کنی؛ وقتی حرف‌هایش را شنیدی، آن‌ها را پیش من بیاور.

هوش مصنوعی: چرا به هرچه بدتر بود، پاسخی ندادید، به گونه‌ای که شایسته پیامش بود؟

هوش مصنوعی: موبد به هوشنگ گفت که زنان باید بیشتر از شرم و فرهنگ خود را نشان دهند و این نکته را به خوبی بیان کرد.

هوش مصنوعی: زنان در خلقت کامل نیستند، زیرا ویژگی‌های خودخواهی و بدنامی را دارند.

هوش مصنوعی: دو جهان را برای رسیدن به یک آرزو رها می‌کنند و وقتی به آن آرزو می‌رسند، دیگر به نام و نشان خرد (عقل و شناخت) توجه نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر با عقل و دانش فکر کنی، می‌بینی که چه ننگی برایت به ارمغان خواهد آورد.

هوش مصنوعی: زنان اگرچه ویژگی‌ها و خصوصیات متفاوتی دارند، اما از مردان خبرها و صحبت‌های بسیار را می‌پذیرند و به آن توجه می‌کنند.

هوش مصنوعی: مردان زیادی در جستجوی کامیابی هستند، اما بسیاری از آن‌ها ممکن است در مسیر تلاش‌های خود به دام‌هایی بیفتند که به دست آوردن خواسته‌هایشان را دشوار می‌کند.

هوش مصنوعی: زن با هر شیوه‌ای شکار می‌کند و مرد را به راحتی در اختیار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: با امید و وعده‌های زیبا، انسان می‌تواند به شکل‌های مختلفی درآید، به شرطی که با اراده و عزم راسخ پیش برود.

هوش مصنوعی: او هزاران شکل و رنگ مختلف از نیاز خود را نشان می‌دهد، به طوری که با درخواست‌های شیرین و نوازش‌های دلنشین می‌خواهد توجه محبوبش را جلب کند.

هوش مصنوعی: وقتی که در دام او افتادی و خواسته‌ات را برآورده کردی، از ترس در امان بودی و آسایش را به دست آوردی.

هوش مصنوعی: در عشق، وقتی به معشوق نیاز داشته باشی، محبت و احساست آن‌قدر عمیق و زیبا می‌شود که صدا و آهنگ خود را به طور خاصی به نمایش می‌گذارد و باعث می‌شود حالتی از بلندی و شکوه پیدا کند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد عشق سرکش به آرامی کنترل می‌شود و در این حالت، شعله‌های آتش به خاکستر تبدیل می‌شوند و دیگر سوزاننده نیستند.

هوش مصنوعی: زنی که فقیر باشد، در نظر دیگران بی‌ارزش و حقیر به نظر می‌رسد و مردی که او را فریب دهد، از او دلزده و فاصله می‌گیرد.

هوش مصنوعی: زن بیچاره در چنگال او گرفتار شده و برایش دردسر و رسوایی به بار آورده است.

هوش مصنوعی: زن فقیر و بی‌پناه، در حالی که مردی مغرور و متکبر به خودش فخر می‌فروشد، به آرامی به او نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: او نه به وفای مردان پایبند است و نه از نفاق و بی‌وفایی خود شرمنده می‌شود.

هوش مصنوعی: خورشید همیشه در حال درخشش است و اگرچه ممکن است بر افروزان و خوش‌چهره‌ها حسرتی بخورد، اما هرگز از گفتن خوب بودن خود دست نمی‌کشد و بر خود نمی‌بالد.

هوش مصنوعی: زن با امیدی زندگیش را سپری می‌کرد و آرزو داشت که آن حس امید از دلش برود و از بین برود، مانند برفی که در گرمای خورشید ذوب می‌شود.

هوش مصنوعی: زندگی مانند سنگینی زمین بر دوش یک جان خسته است، که قلب و روحش به محبت و وابستگی اسیر شده‌اند.

هوش مصنوعی: گاهی از شوهر خود می‌ترسد و گاهی از خویشان، و گاهاً به خاطر ترس و شرم از خداوند، عجز و خجالت به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این شعر به بیان این نکته می‌پردازد که تحمل ننگ و رسوایی در زندگی دنیا به مراتب بهتر از عذاب و آتش دوزخ در آخرت است. به عبارتی، فرد بهتر است به سختی‌های این دنیا تن دهد تا اینکه عواقب سنگین دنیای دیگر را تجربه کند.

هوش مصنوعی: در جایی که از حکام و فرمانروایان درباره نیکی و بدی سوال می‌شود، نباید از چیزی بترسند.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است قلب من به انجام چنین کاری راضی شود که باعث شرمندگی مردم شود و در عین حال از خداوند ترس داشته باشد؟

هوش مصنوعی: اگر کاری انجام دهم که به شادی من آسیب بزند، پس دنیا را برای خودم تیره و غمگین می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر مردم راز من را بفهمند، همه به نشانه محبت و دوستی به من آسیب خواهند زد.

هوش مصنوعی: گروهی در وجود من به دنبال منافع خود هستند و برای رسیدن به خواسته‌هایشان، جان خود را به خطر می‌اندازند.

هوش مصنوعی: گروهی می‌خواهند من را بدنام و رسوا کنند و فقط از زشتی‌هایم صحبت می‌کنند و چیزی جز این نمی‌گویند.

هوش مصنوعی: هرگاه خواسته‌ی کسی از من برآورده شود، جز جهنم برای من جایی مناسب نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که آن در را باز کنم، صدای ابدی که در وجودم است به من خواهد رسید.

هوش مصنوعی: حمایت و پشتیبانی من از هر کاری، خرد و اندیشه‌ای است که به دنبال حقیقت و عدالت باشد.

هوش مصنوعی: امید من به خداوند و永مد اوست، زیرا هیچ کس دیگری شایسته امید نیست.

هوش مصنوعی: وقتی دایه این حرف را از آن شیرین‌زبان شنید، فهمید که او در آرزوهایش دستش به جایی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: باید از سوی دیگر پاسخ بدهی، زیرا کار نیک به خوش شانسی و بخت خوب وابسته است.

هوش مصنوعی: از گردش آسمان، بشنو که سرنوشت انسان‌ها چگونه رقم می‌خورد؛ چرا که سرنوشت هر فرد به نام او وابسته است.

هوش مصنوعی: تو فکر می‌کنی که مرد و دلیر هستی و ممکن است از شیران هم دلیرتر باشی، اما شاید در واقع طبع و ویژگی‌های تو بیشتر شبیه به شیر باشد.

هوش مصنوعی: همه چیزهایی که در زندگی اتفاق می‌افتد، به نوعی مقدر و نوشته شده‌اند و با روح و روان ما پیوند خورده‌اند.

هوش مصنوعی: آنچه از ما به عنوان نوشته‌ای بی‌زمان برجا می‌ماند، با زحمت و تلاش به دست نمی‌آید و از ما دور نمی‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که شانس و اقبال از تو روی برگردانده و تو را از دیار و از ملاقات با شهری دور کرده است.

هوش مصنوعی: اکنون نیز همانطور است که بخت انسان تغییر نخواهد کرد، نه آرزوهایش بیشتر می‌شود و نه کمتر.

هوش مصنوعی: ویس به او پاسخ داد که در زندگی، هر چیز چه خوب و چه بد، نتیجه سرنوشت و بخت ماست.

هوش مصنوعی: هر کس که بدی کند، نتیجه‌ی بدی را می‌بیند. بسیاری از مردم یک بار بدی کردند و صدها بدی دیگر مشاهده کردند.

هوش مصنوعی: نخستین عمل ناپسندی که از شهر صورت گرفت، این بود که پادشاه به ویرو، همراه موبد، چیزی را بخشید.

هوش مصنوعی: او به ما بدی کرد و ما پاسخ ندادیم، نگاه کن چه مقدار درد و غم را تحمل کردیم.

هوش مصنوعی: من هم به خاطر ویرو مشهور به بدنامی هستم و او نیز به خاطر من چنین است. هر دو بدون دستیابی به خواسته‌های خود در این وضعیت قرار داریم.

هوش مصنوعی: این نصیحت برای من کافی است که از افراد بدنام و بدکار فاصله بگیرم و دوری کنم.

هوش مصنوعی: چرا باید خودم را نپسندم؟ به خاطر اینکه بدی‌ها را به سرنوشت‌ام نسبت می‌دهم.

هوش مصنوعی: من به خاطر سرنوشت خوبم، هرگز خوار و ذلیل نخواهم شد، حتی اگر در کارهای بد، همپای دیگران باشم.

هوش مصنوعی: دایه به سرو سفید و خوش‌قیافه می‌گوید که تو فرزند من نیستی، بلکه رامین آزاده هستی.

هوش مصنوعی: من فرزندم را حمایت می‌کنم تا بتوانم او را از وابستگی و موانع رها کنم.

هوش مصنوعی: اگر او (انسان) پشتوانه‌ای از خدا نبیند، هرگز نمی‌تواند در سختی‌ها و مشکلات زندگی خویشتن را قوی نشان دهد.

هوش مصنوعی: آیا نشنیده‌ای که دانایان می‌گویند خداوند بر هر کاری قادر است؟

هوش مصنوعی: خداوند جهان را به گونه‌ای خلق کرده که همه‌ چیز در نظم و ترتیب خاصی قرار دارد و هر چیزی در اندازه و مقدار خود نهادینه شده است.

هوش مصنوعی: در این جهان، شگفتی‌های زیادی وجود دارد که نمی‌توان راز آن‌ها را کشف کرد.

هوش مصنوعی: بسیاری از افرادی که از نظر عقیده و رفتار نادرست هستند، ممکن است به سمت خوبی تغییر کنند و تغییر رویه دهند. همچنین، برخی از افراد که در زمان خود ثروتمند و قدرتمند بوده‌اند، ممکن است در آینده دچار ذلت و فقر شوند.

هوش مصنوعی: بسیاری از بناهای بزرگ و قصرها ممکن است ویران شوند و همچنین ممکن است زمین‌های وسیع و زیبا به باغ و بستان تبدیل شوند.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد بزرگ و محترم ممکن است به ذلت و افت بیفتند، در حالی که برخی از افراد کم‌ارزش و نادیده به مقام‌های بالا و سلطنت دست پیدا کنند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی طعم تلخی عشق را بچشی، نمی‌توانی از چنگ آن رهایی یابی.

هوش مصنوعی: اگر سرنوشت تو را در مسیری قرار دهد که محبتی به تو نشود، هیچ‌گونه رحمت و مهربانی از سوی آسمان وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: نه علم و دانش فایده‌ای دارد، نه سوارکاری، نه آگاهی و نه پرهیزکاری.

هوش مصنوعی: نه سرعت و شتاب فایده‌ای دارد، نه عظمت و بزرگی، نه ثروت و جواهر و نه شهرت و مقام.

هوش مصنوعی: نه تدبیر و هنر، نه سلطنت و حکمرانی، نه پرهیز از گناه و نه خوبی و نیکی، همه این‌ها بی‌فایده‌اند.

هوش مصنوعی: نه شهری را دیده‌ام و نه با خویشانم ارتباطی دارم، نه نصیحتی خوب شنیده‌ام و نه پند درست و راستی یافتم.

هوش مصنوعی: وقتی که خورشید (مهر) طلوع می‌کند، ناچار باید تلاش کرد و به سمت هدف رفت، حتی اگر برخی افراد از این تلاش بی‌نصیب بمانند.

هوش مصنوعی: به یاد تو می‌آورم که سخنانم را زودتر به خاطر بسپار، چون از این آتش فقط دود آن را دیدی و نه شعله‌اش.

هوش مصنوعی: اگر با توجه بیشتری به سخنان من گوش بدهی و آن‌ها را خوب امتحان کنی، سپس می‌توانی آن‌ها را ستایش کنی.

هوش مصنوعی: من هم تو را می‌بینم و می‌دانم که آیا رابطه‌ام با تو از روی محبت است یا از روی دشمنی.

هوش مصنوعی: به هر حال ممکن است در زندگی اتفاقات خوب یا بد پیش بیاید، و اینکه اوضاع چگونه پیش برود به زمان و شرایط بستگی دارد.