هوش مصنوعی: وقتی ویرو از فرمانروای بزرگ خبر پیدا کرد، به سرعت از تاریکیش بازگشت و به سمت تاریکی شتافت.

هوش مصنوعی: وقتی او آمد، چون پادشاهی بود که برای حل مشکل خود، به زیبایی ماهرویش روی آورد.

هوش مصنوعی: هزاران جواهر زیبا را جایگزین او کرده‌اند، ولی تنها یک جواهر را از دست داده‌اند.

هوش مصنوعی: با پسر، زنهار! شهر را به آتش کشیده و در جان ویرو شعله‌اش را افروخته است.

هوش مصنوعی: دل او پر از درد و رنج است که هم به خاطر مادرش و هم به خاطر خواهرش او را آزار می‌دهند.

هوش مصنوعی: بهار زیبایی و وفای باغ رفته و زیبایی کاخ نیز دیگر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: محیط و حاشیه‌اش از هم جدا شده، به طوری که برج و ماه به نحوی از هم فاصله گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: چون سیمی که از آن جانش ساخته شده، تقدیرش نیز از همان سیم است که از آن شکل گرفته.

هوش مصنوعی: هرچند که آن زیور نقره‌ای بدون گوهر شده است، اما به دلیل زیبایی چشم او، آن را تبدیل به جواهری دیگر کرده است.

هوش مصنوعی: دل او به خاطر دوری محبوبش بسیار ناراحت و غمگین است، اما دل پیرمغان از عشق و وصل محبوبش شاد و سرزندگی دارد.

هوش مصنوعی: چشمش گاهی به شدت اشک می‌ریزد و بر روی گل زرد می‌افتد و گاهی دلش از غم و درد به ناله درمی‌آید.

هوش مصنوعی: چنان غم از چهره‌اش زدوده شد که گویی جانش از بدنش جدا شده است.

هوش مصنوعی: جدایی باعث شد که صبرش در هم شکسته شود و عقلش به هم ریخته، مثل مرغی که ناگهان از قفص بیرون بپرد.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم از بازگشت روزگار سرزنش می‌کنند، زیرا نشان تیر جدایی را بر دل ها می‌زند.

هوش مصنوعی: دلبر او ناگهان نیازش را گرفت و به زمین انداخت، گویی که ستاره‌اش را از او ستانده است.

هوش مصنوعی: اما گرچه او با کسی به بدی رفتار کرده است، اما به خاطر همین کردار به موبدی وفادار مانده است.

هوش مصنوعی: دلارام را از او گرفتند و به کسی دیگر دادند، همچنین یکی از ظلم‌ها را از او برداشتند و به او بخشی از حقوقش را واگذار کردند.

یکی خانهٔ شادی‌اش پریشان، یکی باغ پیروزی‌اش شکوفا

هوش مصنوعی: یک نفر با غم و درد زندگی می‌کند و بر دلش سنگینی می‌کند، در حالی که دیگری با خوشحالی و شادمانی زندگی می‌کند و در دستش جامی دارد که نشان‌دهنده لذت و دوستی است.