هوش مصنوعی: وقتی رامین با بدی با او برخورد کرد، زمانه به مدت هشتاد و یک سال او را همچون درخت سرو، پژمرده و نزار ساخت.

هوش مصنوعی: سرو بلند و خوش قامت به گونه‌ای ایستاده که دو طرفش مانند درختان درست و استوار به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر کسی در جهان دشمن ندارد، وقتی به او نگاه می‌کنی، خود او تمام جهان را می‌سازد.

هوش مصنوعی: نوشروان عادل، زمانی که تیر پیری به دل جوانی می‌زند، به نیکی سخن می‌گوید. این گزاره نشان‌دهنده این است که باید مراقب باشیم تا جوانان را از طریق سختی‌ها و چالش‌ها آزمایش نکنیم و سخنانمان را با حکمت و دقت انتخاب کنیم.

هوش مصنوعی: به خاطر پیری و سال‌های زندگی، این جهان با من چنین کرد که هیچ دشمنی نتوانست به من آسیب برساند.

هوش مصنوعی: من در جهان به جستجوی حقیقت پرداختم و به شگفتی، متوجه شدم که شکست او، همانطور که به من آسیب می‌زند، در واقع به پشت من ضربه می‌زند و من را از پا می‌اندازد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه ویسه در زندگی دنیا وفاداری‌ها و خوبی‌هایی را مشاهده کرده است، اما او همچنین از تغییرات و ناپایداری‌های دنیا نیز آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: درس‌هایی که زندگی به او می‌آموزد به حدی سخت و طاقت‌فرسا شده‌اند که دیگر نمی‌تواند خود را کنترل کند و همه‌ی روح و جسمش از دست او خارج شده است.

هوش مصنوعی: پس ناگهان مرگ از جایی که انتظار نمی‌رفت، ظاهر شد و آن ماه کم‌کم را از ما گرفت.

هوش مصنوعی: دل رامین از غم و درد پر شده و به همین خاطر، اشک‌های او مثل رودخانه جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: می‌گفت: ای همسر عزیزم، نام تن من و جانم را ارج می‌نهی و برایم ارزشمند هستی.

هوش مصنوعی: با غم تنهایی من تنها گذاشتی و خودت جدایی را از من دور کردی.

هوش مصنوعی: در دنیا وفاداری مانند تو ندیدم، چرا ناگهان از من بی‌زار شدی؟

هوش مصنوعی: تو بارها به من قول دادی که هرگز از من دور نشوی.

هوش مصنوعی: چرا به وعده‌های خود وفا نکردی و آنها را با بی‌وفایی درهم آمیختی؟

هوش مصنوعی: در این دنیا، دوستی و وفا از افرادی مثل تو به وجود می‌آید، اما ظلم و جفا هم از همین روزگار به‌وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: عجیب نیست اگر زمانه با تو بد کرده، چون در این دنیا به کسی وفا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: تو با وفا بودن جهان را به تصویر کشیدی، اما وقتی رفتی، وفا را هم با خود بردی.

هوش مصنوعی: برای من کافی است که در دل، درد پیری را احساس کنم و بر بدنم بند اسیری را تحمل نمایم.

هوش مصنوعی: چرا دوباره به من درد و رنجی دیگر عطا کردی و راحتی را از من سلب کردی؟

هوش مصنوعی: چشم من به پای تو افتاده و خاک آلود شده، اما تو در زیر خاک خوابیده‌ای بی‌خبر از این حال.

هوش مصنوعی: تو همواره به زیبایی و شیرینی سخن گفتی، اما از من تنها چیزی که باقی مانده، خاک پای توست.

هوش مصنوعی: حال که این روز را می‌بینم، بدنم مثل سیم شده و به خاک پایم تبدیل گشته است.

هوش مصنوعی: من این سلطنت و پادشاهی را در کنار تو دوست دارم و با وجود تمام این ثروت‌ها، دل‌ام تنها به خاطر تو شاد است.

هوش مصنوعی: حالا این دنیای موجود برای من سنگینی می‌کند و بدون تو، نمی‌توانم از این دنیا خلاص شوم.

هوش مصنوعی: من به خاطر درد تو، لباس خود را پاره می‌کنم و به خاطر مرگ تو، خاک را بر سر می‌ریزم.

هوش مصنوعی: من سالخورده‌ام و خوب می‌دانی که از افرادی همچون من نباید چنین رسوایی و شرم‌آوری سر بزند.

هوش مصنوعی: دل من به شدت از غم تو سنگین است، مانند چشمی که از اشک در فراق تو پر شده است.

هوش مصنوعی: من از درد و گریه‌ام فقط به خودم می‌پردازم و برای دیگران اهمیتی نمی‌دهم. نیازی به رنجاندن دست و زبانم ندارم.

هوش مصنوعی: شاید دلم دردی دارد که نمی‌تواند تحمل کند، یا شاید چشمانم از گریه آنقدر خیس و سرخ شده‌اند که به حالت خونریزی می‌مانند.

هوش مصنوعی: هرگز ناپسند است که بدون دلیل و بدون احتیاط، به لباس یا کلام کسی آسیب برسانی یا صدای اعتراض خود را به صورت بی‌هدف بلند کنی.

هوش مصنوعی: نابودی خاطرات و مقاومت در برابر غم و اندوه از سوی افراد سالخورده بسیار دلنشین و مثبت است، به ویژه زمانی که انسان در غم دوری از محبوب یا دوستی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر زبانم بتواند صبر کند، دل من به ناشکیبایی بیشتر می‌افتد.

هوش مصنوعی: وقتی دل من پر از احساسات شدید و پرشور است، زبانم به خاطر آن احساسات خاموش می‌ماند و نمی‌تواند چیزی بگوید.

هوش مصنوعی: پس از آن، او دستور داد که اتاقی بسازند که شایستگی جفتی را داشته باشد.

هوش مصنوعی: از آتشگاه برزین، آتش و نور به وجود آمده و تاج آن به ستاره‌ی پروین رسیده است.

هوش مصنوعی: از بدنی محکم و استوار مانند کوه، چهره‌ای زیبا و دل‌انگیز بوجود آمده که مانند بهشتی شاداب و خوشحال است.

هوش مصنوعی: آتشگاه و دخمه به گونه‌ای بودند که جایگاه رضوان برای هر دو مشخص و محدود بود.

هوش مصنوعی: در آتشگاه و دخمه، عظمت و زیبایی آن جهان را مشاهده کن که چگونه بنا شده است.