هوش مصنوعی: وقتی که ویس و رامین به شادی در باغ عشق کنار هم بودند، مانند شمشادهای سرسبز و زیبا بودند.

هوش مصنوعی: دنیا تغییر کرد و برف و سرما کاهش یافت، اکنون دوباره زمان گرما و خوشی فرارسیده است.

هوش مصنوعی: رامین به ویسه می‌گوید که باید سریع‌تر به شهر برویم، چرا که مسأله ای پیش آمده که باید علنی و نمایان شود.

هوش مصنوعی: پس از آن، راز ما برملا خواهد شد و هیچ چیزی از آن پنهان نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: هنگامی که او به راه حلی فکر کرد، گربزی شبانه به آرامی از دز پایین آمد.

هوش مصنوعی: یک نفر از جایی در زمین عبور کرد و وقتی صبح شد، دوباره به همان مسیر بازگشت.

هوش مصنوعی: او به آرامی به سمت دروازه حرکت کرد و وقتی به آنجا رسید، به سمت درون رفت.

هوش مصنوعی: در مسیر حرکت، همواره لباس سفر به درستی به تن می‌کرد تا به حضور پادشاه برسد.

هوش مصنوعی: به زودی به شاهنشاه خبر دادند که خورشید بزرگی در آسمان نمایان شده است.

هوش مصنوعی: رامین، که مانند یک خورشید درخشان است، از دور می‌آید و همچون درختی سربلند با ماهی در بالای سرش نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: در مسیر سرما، چندی بر بدن آسیب دیده‌ایم و کمر ما از فشار و درد خسته شده است.

هوش مصنوعی: وقتی رامین، آزاد مرد، به پیش شاه رفت، زیبایی‌اش دوچندان شد و مانند سرو نقره‌ای درخشید.

هوش مصنوعی: پادشاه وقتی چهره آن شخص را دید، خوشحال شد و هم از مسیر او و هم از روزش پرسش کرد.

هوش مصنوعی: رامین به شاه می‌گوید که افراد نیکوکار و خوش‌نامی به حکومت تو شایسته‌اند و باید در کنار تو قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: برای تو آرزوی بختی جاودانه و پیروز دارم، چرا که موفقیت و خوشبختی‌ات باعث خشم و بدبختی دشمنانت می‌شود.

هوش مصنوعی: امیدوارم خوشبختی‌ات بیشتر از هر موفقیتی باشد و نامت از هر نام نیکوتر.

هوش مصنوعی: باشد که ایام خوشی و بهتری برای تو همیشه پایدار باشد و تقدیر نیک تو به موفقیت و کامیابی برسد.

هوش مصنوعی: دل انسان باید به اندازه‌ای بزرگ و استوار باشد، مانند کوه دماوند، که با مشاهده زیبایی‌های خداوند پر از احساس و شور شود.

هوش مصنوعی: در زمان کودکی من را پرورش دادی و اکنون مرا به اوج و مرتبه بلندی رسانده‌ای.

هوش مصنوعی: تو به من هم زندگی و هم مقام عطا کرده‌ای؛ هم مرا به عنوان یک درباری و هم به عنوان یک فرد مشهور شناخته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر از نبودنت بی‌خیال باشی، بدان که من هم ممکن است به خاطر ناپاکی‌هایم ناسازگار باشم.

هوش مصنوعی: اگر من به درگاه تو بیایم، انتظار می‌رود که یک دربان از کیوان نیز به من احترام بگذارد.

هوش مصنوعی: چرا باید در برابر تو صبر و شکیبایی به خرج دهم، در حالی که توانایی تحمل درد جدایی را ندارم؟

هوش مصنوعی: به دستور تو ای پادشاه، کارهایم را انجام دادم و سرزمین گرگان را از کوه و دشت خالی کردم.

هوش مصنوعی: من کوهستان را به قدری تحت کنترل درآوردم که حتی آهو نیز به فرمان شیر obed کرده است.

هوش مصنوعی: از موصل تا شام و تا ارمن، هیچ دشمنی برای شاه باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: حال من به گونه‌ای است که اگر در برابر شاه قرار بگیرم، حتی کوچک‌ترین و ناچیزترین خدمت‌گزار در دنیا نیز در مقایسه با من، وضعیت بهتری دارد.

هوش مصنوعی: خداوند به من هر آنچه که خواستم داد، جز اینکه نتوانستم چهره‌ی پادشاه بزرگ را ببینم.

هوش مصنوعی: وقتی از دیدن پادشاه جدا می‌شوم، انگار در چنگال یک اژدها افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: خدای آسمان هرچقدر هم که قدرت دارد، به هر فردی همه چیز را نداده است.

هوش مصنوعی: زمانی که شب و روز در آرزوی دیدار خداوند بودم و جانم برای این دیدار مشتاق بود، احساس بسیار شدیدی داشتم.

هوش مصنوعی: من به آرامی و شتابان از گور بیرون آمدم، مانند سیلابی که به سرعت از کوه پایین می‌آید.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، مانند شیران با قدرت و شجاعت عمل کردم و از موانع به خوبی عبور کردم.

هوش مصنوعی: اکنون که زیبایی این درگاه را دیدم، با شادی، شاه را در جایگاهش مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: دلم مانند یک باغ پر از گل‌های بهاری شده است، گویی که یکی از وجودم به هزاران روح تبدیل شده و از شادی پر شده‌ام.

هوش مصنوعی: از نعمت‌ها و موفقیت‌های زندگی همیشه امیدی به دست آورده‌ام و بنابراین، جایگاه خود را برافراشته‌ام، مانند تاجی بر سر خورشید.

هوش مصنوعی: من سه ماه می‌خواهم در کنار شاه بمانم و پس از آن تصمیم می‌گیرم که دوباره سفر را آغاز کنم.

هوش مصنوعی: اگر کار دیگری غیر از این انجام دهم، نمی‌توانم راهی بهتر از دستورات او بیابم.

هوش مصنوعی: من چنان به دستورات او احترام می‌گذارم که حتی اگر لازم باشد، جانم را فدای آن دستورات می‌کنم.

هوش مصنوعی: من زمانی زنده‌ام که خردمندی را دنبال کنم و حتی اگر لازم باشد، برای اطاعت از خدا جان بدهم.

هوش مصنوعی: زمانی که شاهنشاه این سخن را از او شنید، سخنانی خوب و همراه با هم تألیف را بیان کرد.

هوش مصنوعی: به او گفت که کار خوبی کردی، راستگویی و شجاعت را به نمایش گذاشتی.

هوش مصنوعی: دیدار تو برای من، همچون منبعی از شادمانی است. نمی‌توانم در یک روز تمام لذت و خوشحالی‌ام را از این دیدار به دست آورم.

هوش مصنوعی: هم‌اکنون زمستان و سرمایی وجود دارد، پس در این روز و شبها جز به آب و شراب فکر نکنید.

هوش مصنوعی: وقتی که زمان خوشی و شکوفایی فرامی‌رسد، در مسیر تو دوستان زیادی خواهند بود.

هوش مصنوعی: من با تو می‌آیم تا گرگان، وقتی که بهاری است و خانه دلگیر است.

هوش مصنوعی: اکنون لباس سفر را از تن بکش و به حمام برو، سپس لباس دیگری بپوش.

هوش مصنوعی: وقتی رامین از حضور او برگشت، با شادی بسیار برای شاهش هدیه‌های فراوانی فرستاد.

هوش مصنوعی: سه ماه او در آنجا ماند و رامین، آزاد و بی‌قید، جز هوای دل و احساسات خود چیزی نمی‌دید.

هوش مصنوعی: هرکس که خوش‌شانس باشد، در زندگی‌اش چیزهایی را به دست می‌آورد که دوست می‌دارد، مانند ویسی که با دلبر خود در دلش حس زیبایی و عشق را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: دل به پیروزی می‌اندیشد و خواسته‌هایش او را به جلو می‌برد، اما همچنان در زیر سایه قدرت پنهان مانده است.

هوش مصنوعی: همیشه ویس را به طور پنهانی دیده‌ای، به طوری که هیچ کس نمی‌تواند تصور کند که تو ممکن است او را بشناسی.