گنجور

شمارهٔ ۲ - آمان

به نوشتهٔ عارف در دیوانش، این تصنیف سال ۱۳۲۶ ه. ق پس از مرگ شیدا در «ورود فاتحین ملت به طهران» ساخته شده است. موسی خان معروفی هم بعداً تنظیمی از این اثر صورت داد که کمابیش مبنای اجراهای بعدی قرار گرفت.

ای امان از فراقت، امان
مُردم از اشتیاقت، امان
از که گیرم سراغت، امان (امان امان امان امان)
مژده ای دل که جانان آمد
یوسف از چه به کنعان آمد
دور مشروطه خواهان آمد (امان امان امان امان)
عارف و عامی سر می نشستند
عهد محکم به ساقی بستند
پای خم توبه را بشکستند (امان امان امان امان)
چشم لیلی چو بر مجنون شد
دل ز دیدار او پر خون شد
خون شد از راه دل بیرون شد (امان امان امان امان)
شکرلله که هجران طی شد
دیده از روی او روشن شد
موسم عشرت و شادی شد (امان امان امان امان)
شکرلله که آزادی شد
مملکت رو به آبادی شد
موسم عشرت و شادی شد (امان امان امان امان)

اطلاعات

منبع اولیه: همراهان گنجور

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

حاشیه ها

1397/09/25 20:11
غلامحسین مرادی قره قانی

سلام اقای علیرضا افتخاری این تصنیف را در کاست ،زیباترین ،بسیار زیبا اجرا کرده است

1399/10/29 16:12
منصور

فرزند خلف خسرو آواز ایران ، همایون خان شحریان در تلویزیون کردست به نحو احسن این تصنیف را احرا کردند درود و فراوان سپاس بر خسرو آواز ایران که با تربیت همایون خان ما را از موسیقی اصیل بی نصیب نگذاشتند.

1399/11/07 14:02
علی شکری

در شگفتم از این که همه چیز در کشور ما به سوی بت پرستی می رود. شعر و موسیقی این تصنیف اثر عارف قزوینی است. همه دوست دارند همه چیز را به استاد شجریان نسبت دهند. استاد شجریان فقط آن را اجرا کرده و هیچ نقشی در آفرینش این تصنیف زیبا ندارد. خود استاد هم خودشان را به عنوان آهنگساز معرفی نکرده اند. تکلیف کسانی هم که بعد از ایشان این تصنیف را خوانده اند معلوم است.

1400/11/15 12:02
امیدوار

در آهنگ سازی که استاد فرزانه شجریان هیچ ادعایی نداشته اند

حالا شما دلتان از جایی پر است به بت پرستی ربطش ندهید

1402/12/11 16:03
احمد رحمت‌بر

عارف و عامی از می مستند

عهد و پیمان به ساغر بستند

پای خم توبه را بشکستند

شجریان به این شکل میخواند.