شمارهٔ ۲ - آمان
به نوشتهٔ عارف در دیوانش، این تصنیف سال ۱۳۲۶ ه. ق پس از مرگ شیدا در «ورود فاتحین ملت به طهران» ساخته شده است. موسی خان معروفی هم بعداً تنظیمی از این اثر صورت داد که کمابیش مبنای اجراهای بعدی قرار گرفت.
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
آهنگ ها
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
حاشیه ها
سلام اقای علیرضا افتخاری این تصنیف را در کاست ،زیباترین ،بسیار زیبا اجرا کرده است
فرزند خلف خسرو آواز ایران ، همایون خان شحریان در تلویزیون کردست به نحو احسن این تصنیف را احرا کردند درود و فراوان سپاس بر خسرو آواز ایران که با تربیت همایون خان ما را از موسیقی اصیل بی نصیب نگذاشتند.
در شگفتم از این که همه چیز در کشور ما به سوی بت پرستی می رود. شعر و موسیقی این تصنیف اثر عارف قزوینی است. همه دوست دارند همه چیز را به استاد شجریان نسبت دهند. استاد شجریان فقط آن را اجرا کرده و هیچ نقشی در آفرینش این تصنیف زیبا ندارد. خود استاد هم خودشان را به عنوان آهنگساز معرفی نکرده اند. تکلیف کسانی هم که بعد از ایشان این تصنیف را خوانده اند معلوم است.
در آهنگ سازی که استاد فرزانه شجریان هیچ ادعایی نداشته اند
حالا شما دلتان از جایی پر است به بت پرستی ربطش ندهید
عارف و عامی از می مستند
عهد و پیمان به ساغر بستند
پای خم توبه را بشکستند
شجریان به این شکل میخواند.