هوش مصنوعی: نمی‌توان به محبوب خود از دل پراندوه و غم گفت، چرا که بیان نکردن آن بهتر است و گفتن آن امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: تصور کردن جدایی یک شب، تا روز حشر، این است که اگر همیشه به وصال برسیم، نمی‌توان گفت که همیشه در کنار هم خواهیم بود.

هوش مصنوعی: مانند تصویری خیالی، همه وجودم را به تصوراتی خیالی اختصاص دادم و نتوانستم این خیال را به دیگران منتقل کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که وقتی کسی درگیر غفلت و نادانی است، مثل این است که پنبه در گوش خود گذاشته و نمی‌تواند خوب بشنود. همچنین، صحبت کردن با کسی که متوجه نمی‌شود و شنوا نیست، بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: عشق دارای رازهایی است که پنهان مانده‌اند و حتی اشاره‌ای به آن‌ها نمی‌توان کرد. وقتی که کسی به عمق این اسرار می‌رسد، در واقع نمی‌توان به سادگی دربارهٔ آنها سخن گفت یا نظر داد.

هوش مصنوعی: از علم خود در حضور جاهلان صحبت نکن، زیرا مثل این است که در برابر جغدی حرف از پرنده خوش‌خبر بزنیم.

هوش مصنوعی: سکوت کن، زیرا در محضر زیبایی و زیبایی‌شناسی، نمی‌توان از مقام و قدرت و بزرگی سخن گفت.

هوش مصنوعی: ملتی که از تاریخ خود آگاهی ندارد، فقط می‌توان درباره از بین رفتن و زوالش صحبت کرد.

هوش مصنوعی: به پیش پیر و مرشد، رازهای نوشیدنی را فاش نکن، زیرا نمی‌توان به شیطان اندیشیدن، حقیقت را بیان کرد.

هوش مصنوعی: فرصتی برای شرح زندگی‌ام به وسیله قلم ندارم و در طول عمرم هرگز نتوانسته‌ام آن را بیان کنم.

هوش مصنوعی: دیگر بس است شکایت و ناراحتی، عارف به شدت تحت تاثیر محیط قرار دارد و نمی‌تواند به‌طور مستقیم چیزی بگوید.