هوش مصنوعی: با نگاهش کاری می‌کند که هیچ زخم و آسیبی به دل نرساند. به دل بگو که دیگر از این ناز و غمزه انجام ندهد.

هوش مصنوعی: غمزۀ تو با دلم چنان کرد که هیچ وقت ثروتمند نتواند با کارگر برابری کند.

هوش مصنوعی: دو دسته از موهای تو به گونه‌ای به بازی و شوخی دل مرا مشغول کرده که مانند کودکی که به پر بازی‌گوشی گنجشکی می‌پردازد، نمی‌توانم از آن دل بکنم.

هوش مصنوعی: لب‌های تو مانند آب حیات هستند و بر آتش تشنگی من می‌افزایند. بگو آیا لب تو، لب تشنه را تشنه‌تر نمی‌کند؟

هوش مصنوعی: به بی‌حسابی عواطف و احساسات دل خود به چهره و نگاهت توجه کن، زیرا چشمانت به خاطر کینه و نفرت آسیب نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: برای عشق تو، دلم را به پای درخت بلند قامتت سپردم. ای حریف، نگذار در هر کوچه‌ای کسی در اندوه سر برآورد.

هوش مصنوعی: من از دعاهای سحر به دلسردی رسیدم؛ وقتی که می‌بینم حرف‌ها و دعاها تاثیری ندارند، بهتر است که سکوت کنم و چیزی نگویم.

هوش مصنوعی: ای کاش در دوران پیری به حال خود رها می‌شدم و دل را بیشتر از این آشفته نمی‌کردم.

هوش مصنوعی: رقیب به سرعت از مسیر خود دور شد و نهادهایی که به نظر نمی‌رسید به آن‌ها توجه داشته باشند، به حمد خدا امیدوارم که در این راه پیش نیاید و از این مسیر عبور نکند.

هوش مصنوعی: به عارف بگو که این موضوع را بیش از این جدی نگیرد؛ زیرا کسی که به فکر و تأمل در مسائل عمیق می‌پردازد، از جان خود نیز فراتر می‌رود و نباید از زندگی و وجودش غافل شود.