هوش مصنوعی: دیروز دیدم که یک فرمانده بر دوش خود شنلی انداخته است و مانند افعی از فکر و اندیشه‌ام به تنگنا می‌پیچم.

هوش مصنوعی: ای کاش خانه‌اش محلی برای عزای از دست رفته‌ها شود، چرا که او با هر ورودش به خانه‌ها، باعث ایجاد سر و صدا و بی‌نظمی می‌شود.

هوش مصنوعی: به چه دردی می‌خورد که به صحبت‌ها و داستان‌های قصه‌گو گوش دهیم؟ جز اینکه دردسر و زحمت شنیدن را به جان بخریم؟

هوش مصنوعی: اگر برای درمان درد خود نیاز به گریه کردن داری، باید مانند کسی که در غم مصیبت است، از هر چیزی که خوشحالت می‌کند، چشم‌پوشی کنی.

هوش مصنوعی: به خاطر بی‌آبرو شدن از آب، آتش هویت و ملیت ما فر سرشته شده است، مانند آتشکده‌ای که به آتش افروخته است، اما در حال حاضر خاموش شده.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از روی غیرت و احساسات عاطفی گریه کنی، بهتر است از شهرها فاصله بگیری و به سمتی بروی که به استخر نزدیک‌تر باشد، و از آنجا به سوی شوش حرکت کنی.

هوش مصنوعی: از خواب و فراموشی و نداشتن حالتی هوشیار، هیچ غفلت نکن. اگر از این دارو استفاده می‌کنی، به خوبی بنوش.

هوش مصنوعی: نگران نباش و به بدخواهان فکر نکن، چرا که دشمنی که با فریب و نیرنگ به مردم آسیب می‌زد، حالا دیگر قدیمی و فراموش شده است.

هوش مصنوعی: بفرما پایین و از دنیای بی‌خودی و توهمات دور شو. به این جانور بی‌خود و سرکش که در دلت است اعتنا نکن.

هوش مصنوعی: در قلبم احساس فشاری دارم، از دل نگرانم این خبر دلپذیر را که صبح‌گاهان به من نوید زندگی دوباره‌ای داد، خیلی خوشحال‌کننده بود.

هوش مصنوعی: زمانی خواهد رسید که سفرها و بی‌خانمانی‌ات به پایان می‌رسد و مانند روح و جانت، سرزمین مادری‌ات تو را با محبت و گرمی در آغوش خواهد گرفت.