عارف قزوینیشمارهٔ ۷۰ - به ادوارد براون
به سال شصتم عمرت، نوید جشن رسید
بمان که بعد صد و بیست سال خواهی دید
که روی علم و ادب همچو موی صورت تو
به پیش اهل هنر، از تو گشته روی سفید
به کشتزار ادب، تا به شصت سال دگر
ز خرمن ثمرات تو، خوشه باید چید
به لوح خاطر ایرانیان به نام «براون»
نوشته با خط برجسته که السعید سعید
هر آنچه مانده ز عمر من است، تقدیمت
نمودم ار بتوان عمر را به کس بخشید
تو جاودان به جهان زنده باش و، علم و ادب
چو خضر ز آب حیات تو، زندهٔ جاوید
کدام جان؟ که به شعر و ادب نشد ز تو شاد
کدام دل؟ که سر مو، ز دست تو رنجید
به قدر عارف، کس نیست قدردان «براون»
مگر کسی که تواند به قدر او فهمید
شمارهٔ ۶۹: می‌خواستی دگر چه کند کرد یا نکردشمارهٔ ۷۱ - صدای نالهٔ مظلوم: تو دادگر شو اگر رحم دادگر نکند
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
به سال شصتم عمرت، نوید جشن رسید
بمان که بعد صد و بیست سال خواهی دید
هوش مصنوعی: در شصتمین سال از زندگیت، خبر جشن و شادی به تو می‌رسد. بمان که بعد از یک صد و بیست سال، واقعیت این خبر را خواهی دید.
که روی علم و ادب همچو موی صورت تو
به پیش اهل هنر، از تو گشته روی سفید
هوش مصنوعی: روی علم و ادب تو مانند موی صورتت، در نزد اهل هنر، باعث شده که چهره‌ات درخشان و سفید به نظر برسد.
به کشتزار ادب، تا به شصت سال دگر
ز خرمن ثمرات تو، خوشه باید چید
هوش مصنوعی: در زمین ادب، تا شصت سال آینده می‌توان از محصولات تو خوشه برداشت کرد.
به لوح خاطر ایرانیان به نام «براون»
نوشته با خط برجسته که السعید سعید
هوش مصنوعی: در دل و ذهن ایرانیان، نام «براون» به شکلی خاص و با حروف درشت ثبت شده است، که به معنای موفقیت و خوشبختی است.
هر آنچه مانده ز عمر من است، تقدیمت
نمودم ار بتوان عمر را به کس بخشید
هوش مصنوعی: هر چیزی که از عمر من باقی مانده، تقدیم تو کردم، اگر می‌شد عمر را به کسی هدیه داد.
تو جاودان به جهان زنده باش و، علم و ادب
چو خضر ز آب حیات تو، زندهٔ جاوید
هوش مصنوعی: تو همیشه در این دنیا زنده بمان و علم و دانش را مانند خضر که از آب حیات بهره‌مند است، جاودان و پایدار نگه‌دار.
کدام جان؟ که به شعر و ادب نشد ز تو شاد
کدام دل؟ که سر مو، ز دست تو رنجید
هوش مصنوعی: کدام جان است که از شعر و ادب تو شاد نشده باشد؟ و کدام دل است که به خاطر تو، حتی به اندازه یک تار مو، ناراحت نشده باشد؟
به قدر عارف، کس نیست قدردان «براون»
مگر کسی که تواند به قدر او فهمید
هوش مصنوعی: تنها کسی می‌تواند ارزش «براون» را درک کند که به اندازه خودش آگاهی و درک عمیق داشته باشد.