هوش مصنوعی: من از کسی شکایت ندارم و اصلاً دلیلی برای گلایه ندارم. تنها از خودم ناراحتم و این یک احساس درونیم است.

هوش مصنوعی: دشمن من را در جای دیگری نجو، چون خودم تنها کسی هستم که می‌دانم چه نوع دشمنی با خودم دارم و سال‌هاست که با این موضوع دست و پنجه نرم می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر شب به دور از چشم پلیس مخفی شهر، در مکانی پنهان جمع می‌شوم و به دنبال راهی برای نجات خود هستم.

هوش مصنوعی: بفرما بگو که با این کوه چه کار می‌کنی، من اعتراض دارم به کار کنده‌کاری فرهاد، آن کسی که کوه را می‌شکافد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه خیلی دیده‌ام مردم بدی را، اکنون نسبت به دیگران بدگمان هستم.

هوش مصنوعی: چه انتظاری می‌توان از مردم ضعیف و ناتوان داشت، در حالی که من به خاطر نداشته‌هایم، احساس سربلندی و افتخار می‌کنم.

هوش مصنوعی: از زندگی به ستوه آمده‌ام و اگرچه تنها همین لباس قدیمی را دارم، می‌خواهم از این وضعیت فرار کنم.

هوش مصنوعی: از دست بی‌کفنی زنده‌ام، پس به مرگ من تأخیر نکن، چرا که اگر کفنی داشته باشم، می‌توانی از آن استفاده کنی.

هوش مصنوعی: از نی ناله‌ی خود را بلند می‌کنم و مانند دفی در هوا می‌زنم؛ دیگر نیازی به کف زدن ندارم.

هوش مصنوعی: خانهٔ کیخسرو، که نماد قدرت و عظمت است، اکنون به مکانی برای جغدها تبدیل شده و من که در ویرانی زندگی می‌کنم، به این جایگاه غم‌انگیز نیز خوشحالم و آن را وطن خود می‌دانم.

هوش مصنوعی: وقتی که ثروت و دارایی به اصول و قوانین دینی تعلق دارد و دیگران آن را به نادرست می‌ربایند، من چرا باید از دزد و راهزنی شکایت کنم؟

هوش مصنوعی: وقتی که پیشوایان گناهکار و زاهدان تظاهرکننده به فریب مردم ادامه می‌دهند، من نیز تصمیم دارم که به مردم در این زمینه آگاهی دهم.

هوش مصنوعی: مانند پرنده‌ای در قفس، آرزو دارم که از قفس تنم فرار کنم و به سمت آشیانهٔ معنوی بروم.