هوش مصنوعی: از درد دوری تو، توقعی جز به نزدیکی‌ات ندارم.

هوش مصنوعی: هرگاه که گیسوی پریشان و زیبای تو را می‌بینم، نمی‌توانم حتی یک لحظه بدون دیدن چهرهٔ ماه مانند تو آرامش داشته باشم.

هوش مصنوعی: در میانه بازار عشق، جز جان و سرم چیزی برای فدای معشوق ندارم.

هوش مصنوعی: در دل من غم و اندوهی وجود دارد و اشک‌هایم مانند شراب می‌ریزد. چه باید بکنم که از زیبایی و جذبه‌ی محبوبم چیزی در دست ندارم و دلم پر از درد است.

هوش مصنوعی: دل پر درد خود را به چه کسی بگویم، وقتی که جز اشک‌های غمگین هیچ ندارم؟

هوش مصنوعی: زلف‌های تو مانند سنبل خوشبوست و چهره‌ات مانند گل زیباست. اگر دستم را به سمت تو دراز کنم، نگران خاری نخواهم بود.

هوش مصنوعی: اشک‌های فراوان من ریخته شد و نامه‌ام سیاه و غمگین شد. آه، که ناچارم و هیچ اختیاری از خود ندارم.

هوش مصنوعی: از ناراحتی جدایی تو، در ذهنم تصویرت را مانند لاله‌ای داغدار می‌بینم و دل خوشی ندارم.