هوش مصنوعی: نقاب را کنار بزن و بگذار او در اشتباه بماند، تو بر آن کسی که گفت چهره‌ات به ماه می‌ماند، یعنی به زیبایی تو اعتراف کن.

هوش مصنوعی: در این حجاب، تا زمانی که پرده‌ها برطرف نشده‌اند، مثل خورشیدی که از پس ابرها می‌تابد، اگر تو به آنجا نروی، تمامی تلاش‌هایت ناتمام خواهد ماند.

هوش مصنوعی: تو از این لباس پست و خوار نجات پیدا می‌کنی و همانند گلی که از خاک سر بیرون می‌آورد، به علو و برتری می‌رسی اگر که به وسیله گیاه، همچنان در زمین بمانی.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر مانع و حجاب نتواند به تو نزدیک شود، در دلش نمی‌تواند عشق واقعی به تو را احساس کند. پس دلش مانند کیسه‌ای است که پر از کاه است و هیچ ارزش و اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی صلح را برقرار کنی و به‌صراحت درباره‌اش صحبت کنی، دیگر نه رقیبی برای جنگ باقی می‌ماند و نه گروهی از سربازان.

هوش مصنوعی: از زمانی که چهره‌ات را از زیر گیسوانت پنهان کردی، هر روز من مثل شب‌های سیاه تاریک و بی‌نور شده است.

هوش مصنوعی: من از شرم به چهره‌ات زل نمی‌زنم، چرا که ترس دارم که نگاهی از لطافت چهره‌ات بر روی من باقی بماند.

هوش مصنوعی: در طول شب همیشه به درگاه پروردگار پناه می‌برم، چرا که عمری طولانی به خاطر زیبایی چشمان تو از آسیب و بدی‌ها محفوظ مانده‌ام.

هوش مصنوعی: ترس من این است که خدایی ناکرده روزی سرمان در این جنگ و نبرد خالی از کلاه بماند.

هوش مصنوعی: از وزیر جنگ ما، نام و نشانی در میان نیست و در لشکر او نمی‌توانی عارفی را ببینی که آهی از آن بر دل بکشد.