هوش مصنوعی: هر جایی که بروم در روز محشر، با پاهای سالم و کله‌ام سرِ پا خواهیم ایستاد. ببینید چه آشوبی به وجود می‌آورم من که بی‌سر و پا هستم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه در هر کاری از کارهای گذشته‌ام پشیمان شده‌ام، نمی‌توانم بگویم در آینده چه کارهایی انجام خواهم داد.

هوش مصنوعی: وقتی در هر کاری که کردم، ظاهر سازی و تظاهر را دیدم، تصمیم گرفتم که به میکده بروم و بدون هیچ تظاهر و ریاکاری، آنجا را ترک کنم.

هوش مصنوعی: ای ماه، ای سالخوردهٔ میخانه، پردهٔ کسانی که خود را واقع‌نما می‌پندارند کنار بزن! وگرنه من در کارهای این میخانه هم مانند آنان ریاکاری خواهم کرد.

هوش مصنوعی: اگر طبیعت به خاطر یک گروه دزد پرده‌هایش را کنار نزند، من به امید خدا خودم آنها را پاره خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من از این لباس ریاکاری و تظاهر خارج می‌شوم و دیگر از عمامه و دستار و ردا استفاده نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: گفتیم ای نوازنده، سپاس برای اینکه در سرزمین خودم، وظیفه‌ای که بر عهده دارم را به درستی انجام خواهم داد.

هوش مصنوعی: ممنوعیت زاهد باعث شد که به نوشیدن شراب روی بیاورم، وگرنه نگهبانِ رستگاری می‌گوید اگر کسی مست شود، من او را منع خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من از سایهٔ خودم می‌ترسم و نه از همسایه، به همین دلیل تصمیم دارم از نزدیکی به این موجودات انسانی دوری کنم.

هوش مصنوعی: در گفت‌وگویم با کسی به او می‌گویم که وقتی ایران بیاید، من هم در آن زمان به وعده‌ام وفا می‌کنم و البته در این میان به یاد مرگ هم هستم.