هوش مصنوعی: ای واعظ، فکر کردی که با سخنانت در مورد معرفت، راه را برای دیگران روشن کرده‌ای، غافل از اینکه اگر در برابر عارف قرار بگیری، آن عارف خود معلم توست.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از روزی صحبت می‌کند که به خاطر بزرگ‌منشی و مقامش در جامعه، انتقادات و حکم‌های نادرست را نادیده می‌گیرد و با شکرگزاری به خاطر بزرگی‌اش توهین‌ها را پشت سر می‌گذارد. او احساس می‌کند که افتخار و بزرگی‌اش باعث شده تا از این قضاوت‌های نادرست به دور بماند و این وضعیت را به عنوان نشانه‌ای از اهمیت خود می‌بیند.

هوش مصنوعی: اگر به من سند بهشت را بدهی، حتی یک نفس آرامش در هوای آزادی را نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: در مسیر آزادی، کار آسانی نیست. اسکندر در این راه پیر شد و خضر نیز در این سرزمین به مرگ رسید.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی از خراب شدن زندگی یک عده رنج‌کشیده انتظار داشته باشی که از این ویرانی، آبادانی به وجود بیاید؟

هوش مصنوعی: اگر قدرت و توانایی به من یاری رساند، روزی می‌توانم با نیروی خود زنجیرهای ستم را بشکنم.

هوش مصنوعی: ای کاش یک «ترر» از آغاز وجود داشت که باعث می‌شد شر انسانی از ریشه نابود شود و نسل آدمی برچیده شود.

هوش مصنوعی: شهرت نیک یک فرد، نشانه‌ای از زندگی خوب او پس از مرگ است. کسی که آگاه است، به خوبی امتحان خود را پس داده و نیکو بودنش را از دست نداده است.