هوش مصنوعی: احساسات دل من به تو منتقل می‌شود، و اشک‌هایم به زبان می‌آیند. رازی که در درونم دارم، به‌طور ناخودآگاه از درون خانه‌ام بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: از کوه صدایی به گوش می‌رسد که شبیه به ناله است، ولی انگار صدای این ناله، به آرامی و بی‌صدا به کسی گفته می‌شود که نمی‌تواند بشنود.

هوش مصنوعی: در می‌خانه غوطه‌ور شدم و تا وقتی که خماری بر من حاکم است، حاضر نیستم که شرم و ننگ ناشی از آن را تحمل کنم؛ زیرا پدرم می‌گوید که نه آتش عذاب و نه عیب و ننگ کسی، به اندازهٔ شراب و مستی سخت نیست.

هوش مصنوعی: حرف و سخن کم شده است، مگر اینکه واعظ بر روی منبر درباره تقدیر و سرنوشت و عالم ذر صحبت کند.

هوش مصنوعی: انسان نخستین اشتباهی انجام داد که تا پایان دنیا شیطان حق دارد از بدی‌های دیگر انسان‌ها سخن بگوید.

هوش مصنوعی: دست در دست یکدیگر گذاشتند و از هم جدا شدند، ریشه‌های ما را قطع کردند. حالا امروز، بهتر است که بگوییم این کار از چاقوی تبر هم بدتر بود.

هوش مصنوعی: این گفته اگر با طلا نوشته شود، واقعاً ارزشمند است. حقیقتاً عارف با کلماتش گوهری به ارزش طلا صحبت می‌کند.