هوش مصنوعی: به خاطر نگاه زیبای تو، بی‌دست و پا و بی‌نوا شدم. کاش که معشوقه‌ات به زیان من، خانه‌ات را خراب کند.

هوش مصنوعی: شیخ لباس خود را فروخت و در عوض به آتش و آب نیاز داشت. من که در میکده خودم بودم، از خجالت احساس کردم که آب شوم.

هوش مصنوعی: به خاطر دوری تو، چنان پر از اشک و غم هستم که نمی‌دانم چه کنم. از سر تا پا، همچون ابر شدم و در حال باریدن هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ات مانند ماه از پشت ابرهای زلف بیرون آمد، به موهای تو قسم می‌خورم که از آفتاب بیزار شدم.

هوش مصنوعی: تو با درد فراق، مرا سال‌ها سخت آزار دادی. حالا نمی‌دانم چه شده که اینقدر مستحق عذاب شدم.

هوش مصنوعی: هرچند که بی‌گناه هستم و به ناحق کشته می‌شوم، اما خوشحالم که در جمع شهیدان قرار گرفتم.

هوش مصنوعی: سوالی از من کرد که عارفان درباره‌ی کسانی که زیبایی پری‌سان دارند چه نظری دارند؟ من از پاسخ دادن ناتوان شدم.