هوش مصنوعی: به نام کسی که وجودش همانند کتابی است که دلالت بر حقیقت دارد و راهنمای دینش همچون خورشید تابان است.

هوش مصنوعی: شکوه و مقام فرستاده‌ی خداوند، که مایه‌ی افتخار نژاد آریایی است.

هوش مصنوعی: دو چرخ کهنه زندگی بر پشت زردشتی است که به خاطر عذرخواهی به جلو می‌آید.

هوش مصنوعی: با بهره‌گیری از نام و اعتبار او، می‌توانی به تازگی و بار دیگر به دوران باستانی دست یابی.

هوش مصنوعی: هر کسی که صدای پیام آن خدای سخن‌گو را بشنود، اگر عارف و آگاه باشد، جان خود را نثار نام او می‌کند.

هوش مصنوعی: هر صبح که نور سرخ افق پدیدار می‌شود، به خاطر یاد او و احترام به خورشید، شاداب و خوشحالم.

هوش مصنوعی: اگر مرا دوست داری، باید سرزمین خودت را ستایش کنی، همانطور که باید پیامبر خودت را محترم بشماری.

هوش مصنوعی: ایمانت را به جستجوی بیگانگان رها کن، تا کی می‌خواهی این بی‌آبرویی را تحمل کنی؟

هوش مصنوعی: اگر به قرن بیستم قدم بگذاری، بهتر است که خود را در زنجیر نگذاری و به دین کسانی که ادعای بهتری دارند، گرایش پیدا کنی.

هوش مصنوعی: به نظر عقل، دینی ارزشمند است که خود بنیان‌گذار آن، مظهر حقیقت باشد و دروغ و فریب را کنار بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی در عمل، گفتار و افکارش به خوبی دین و مذهب خود پایبند نباشد، در حقیقت نتوانسته دین واقعی خود را به‌درستی اجرا کند.

هوش مصنوعی: درِ قلب من به روی تو باز است، به اینجا بیا که اینجا جایی پر از عشق و احساسات عمیق است.

هوش مصنوعی: هر دلی که نسبت به حال و روز کشور و مردمش ناراحت نباشد و برای آن‌ها نگران نباشد، نمی‌تواند دلسوز و مهربان باشد.

هوش مصنوعی: اگر در این آتش پناهگاهی پیدا کنی، مانند خلیل (ابراهیم)، ایران را چون گلستان خواهی دید.

هوش مصنوعی: در این سرزمین چه اتفاقی افتاد که این آتش از بین رفت و حس ملیت هم دیگر تلاطم ندارد.

هوش مصنوعی: این آتش، وسیله‌ای برای نجات توست و در دل این آتش، آبِ حیات پنهان شده است.

هوش مصنوعی: به قدری عشق یا حسرت وجود مرا از بین برد که حالا دیگر سوختن را خودم خوب می‌دانم.

هوش مصنوعی: هرچند که من چیزی بیشتر از خاکستری ندارم، اما همین مقدار برای ایجاد گرما و انرژی در طول یک قرن کافی است.

هوش مصنوعی: چه زود یا چه دیر، اگر در خاک پنهان شوم، می‌توانی از آن خاکستر چیزی گرانبها به دست بیاوری.

هوش مصنوعی: افتخار من در زندگی فقط همین است که یک ایرانی با افتخار و بزرگوار هستم.

هوش مصنوعی: من از زندگی به شدت ناراضی‌ام، اما خوشحالم که خون و نژادم زردشتی است.

هوش مصنوعی: چون در دل تو باز است و گوش تو شنوا، اما مسیر ورود احساسات بسته است، پس باید داستان را خلاصه کرد.

هوش مصنوعی: حالا که تو نیستی، پس نمی‌توانم به حرف‌هایت گوش کنم و باید گفته‌هایم را در دل نگه‌دارم.

هوش مصنوعی: بسیاری از رازها در دل من پنهان مانده و به طور قطع باید قبل از مرگ آن‌ها را فاش کنم.