رباعی شمارهٔ ۴۴
در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست
ای بس دل سرگشتهٔ غمکش که تراست
میبر دل و می ده غم و فارغ میرو
دور از دل من زهی دل خوش که تراست
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
در سایهٔ آن زلف مشوش که تراست
ای بس دل سرگشتهٔ غمکش که تراست
هوش مصنوعی: در زیر سایهٔ آن زلف درهم و پیچیدهات که مال توست، ای دل بیقرار و افسردهای که به خاطر غم توست.
میبر دل و می ده غم و فارغ میرو
دور از دل من زهی دل خوش که تراست
هوش مصنوعی: او با جذابیت و زیباییاش دل مرا میرباید و با خود غم و اندوهی به همراه میآورد. اما تو، دور از دل من، در خوشی و آرامش خود زندگی میکنی.