هوش مصنوعی: آیا تو سلطانی که برای رسیدن به مقام و منزلت خود، آسمان را نیز به خدمت گرفته‌ای؟

هوش مصنوعی: دنیا مانند یک خدمتگار است که با خواب و رازهای من آشنا شده است.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌داند که اگر صبوری نکنم، عمر کوتاه من چه رنج و درد بزرگی را در پیش دارد.

هوش مصنوعی: نگو که به خاطر ظلم فلان فرد به ما، این اجازه از کجا به تو رسیده است.

هوش مصنوعی: به کشتی نجات من برس، زیرا غم و مشکلات مانند طوفانی به دور من جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: برای تو کاری آسان است، اما برای من دست نیافتنی است. تو به سنگ صبوری نرسیده‌ای و به همین دلیل از مشکلات فرار کرده‌ای.

هوش مصنوعی: به من بده، زیرا کار من در این سفر پرهیاهو به ماهیت تو شبیه است، گویی که ترکمنی در حال تاخت و تاز آمده است.

هوش مصنوعی: از زمانی که ما به عنوان اسب و سوارکار نیستیم، دیگر نیازی به زین و خیمه نیست که به ما بازگردد.