انگار این شعر از ابن سینا هست.

ابو علی هم ، چنین غزلی با کمی تفاوت دارد
غذای روح بود باده رحیق الحق
که رنگ او کند از دور رنگ گل را دق
به رنگ زنگ زداید ز جان اندوهگین
همای گردد اگر جرعه‌ای بنوشد بق
به طعم، تلخ چوپند پدر و لیک مفید
به پیش مبطل، باطل به نزد دانا، حق
می‌از جهالت جهال شد به شرع حرام
چو مه که از سبب منکران دین شد شق
حلال گشته به فتوای عقل بر دانا
حرام گشته به احکام شرع بر احمق
شراب را چه گنه زان که ابلهی نوشد
زبان به هرزه گشاید، دهد ز دست ورق
حلال بر عقلا و حرام بر جهال
که می‌محک بود وخیرو شر از او مشتق
غلام آن می‌صافم کزو رخ خوبان
به یک دو جرعه برآرد هزار گونه عرق
چو بوعلی می‌ناب ار خوری حکیمان
به حق حق که وجودت شود به حق ملحق

طهمورث جان راست میگویی این غزل از ابن سیناست بنده تمام غزل را در حاشیه آوردم
ولی تیغ سانسور گردنش را زد
درود بر شما

بنده نمیدانم این آقای ناباور سانسور شده یا شعری که میگوید در حاشیه آورده
من برای تأیید و یا تکذیب سخن ایشان در اینترنت جستجو کردم . دیدم درست میگویند چون سطر پایانی غزل هم امضای ابن سینا هست
این غزل که بسیار هم قافیه بندی مشکلی دارد را میآورم
<< غذای روح بود باده رحیق الحق
که رنگ وبوش کند رنگ و بوی گل را دق
به رنگ زنگ زداید ز جان اندوهگین
همای گردد اگر جرعه‌ای بنوشد بق
به طعم، تلخ چوپند پدر و لیک مفید
به پیش مبطل، باطل به نزد دانا، حق
می‌از جهالت جهال شد به شرع حرام
چو مه که از سبب منکران دین شد شق
حلال گشته به فتوای عقل بر دانا
حرام گشته به احکام شرع بر احمق
شراب را چه گنه زان که ابلهی نوشد
زبان به هرزه گشاید، دهد ز دست ورق
حلال بر عقلا و حرام بر جهال
که می‌محک بود وخیرو شر از او مشتق
غلام آن می‌صافم کزو رخ خوبان
به یک دو جرعه برآرد هزار گونه عرق
چو بوعلی می‌ناب ار خوری حکیمان
به حق حق که وجودت شود به حق ملحق
امید که در حاشیه درج شود

باسلام
بنده از جناب آقای حمید رضا محمدی مدیر محترم
سایت گنجور خواهش میکنم توضیح بدهند که چرا نظر بنده و ناباور در باره ی غزل ابن سینا حذف میشود
با احترام فراوان

سلام من در جای دیگری بیت ششم را جور دیکری دیدم
که میگوید
( شراب را چه گنه زان که ابلهی نوشد زبان به هرزه گشاید دهد زدست ورق )
شراب را چه گنه گر که ابلهی نوشد گهی دست به تیغ برد گه به سوی نجق
که نجق هم به معنی ساطور قصابی است

سلام به همه . بله موافقم که این شعر از "پورسینا" یا " ابوعلی سینا" هست . فقط فکر می کنم در بیت نهم، مصرع اول اینطور باشه: چو "بوعلی" می ناب خوری حکیمانه .

با پوزش از جا افتادن یک کلمه: "چو بوعلی می ناب ار خوری حکیمانه". منظور شاعر از حکیمانه خوردن شاید این بوده که به طرز درست و نه افراطی....

غضنفری شود ار جرعه ای خورد روباه
همای گردد اگر جرعه ای بنوشد بق