هوش مصنوعی: ای خدای بزرگی که با دست قدرتت، روزگار سختی را برای بیچارگان از زیر دریا به گونه‌ای تغییر می‌دهی که آن را به ثروت و نعمت جاودانی تبدیل کنی.

هوش مصنوعی: اگر طوفان خشم تو بر دریا بوزد و آن را تحت تأثیر قرار دهد، در این بیراهه و ناپیدا، به او آسیب خواهد زد.

هوش مصنوعی: اگر نسیم محبت تو بر آتش جهنم بوزد، شعله آن آتش مانند آب دجله و جیحون می‌شود.

هوش مصنوعی: دست تو به عنوان معیار قیامت ظهور کرده است تا در بازار دنیا خوبی‌ها را از بدی‌ها جدا کرده و نیک و بد را به توازنی برساند.

هوش مصنوعی: عقل در برخی اوقات از عظمت و شکوه تو شگفت‌زده می‌شود و نمی‌داند چگونه می‌تواند به تنهایی جهان را سامان بخشد.

هوش مصنوعی: بدان که مقام و جایگاه خداوند در خراسان نشانه‌ای است که از بزرگی خود می‌تواند نشانه‌های مختلف را از بین ببرد و ناپدید کند.

هوش مصنوعی: در شب، نگهبانش با خوشحالی و راحتی به همسایگی خود و لباس زیبایش نگاه می‌کند، انگار که هدیه‌ای از آسمان به او رسیده است.

هوش مصنوعی: از شادی اینکه این بنده در خدمت او هست، در زمان خاصی تاجی که بر سر دارد را برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: اگر نه، آیا جایز بود که در حضور تو کسی باشد که در روز جهانی فقط ذکر خوشی و شادابی به زبان آورد؟

هوش مصنوعی: به خاطر اشتیاقی که به ستایش تو داشتم، ناگهان بر این فکر شدم که آیا کسی می‌تواند لباس و زینتی بیشتر از لباس کعبه به آن بیفزاید؟

هوش مصنوعی: تا صد سال آینده، انگار که با شادمانی به در خانه‌ات خدمت می‌کند، همان‌طور که اکنون با تمام وجود به تو خدمت می‌کند.