هوش مصنوعی: آیا تو مرد دانایی نیستی که می‌توانی گاهی با بخشش خود، حتی از آتش، آب بگیری؟

هوش مصنوعی: خجالت و شرم باعث می‌شود که در برابر مهربانی و سخاوت تو، به جای قطره‌های باران، عرق از پیشانی من بچکد.

هوش مصنوعی: ما سه نفر در گوشه‌ای نشسته‌ایم و مستیم، به یاد آن باده‌ای که دیشب نوشیده‌ایم. هر سه نفر در حال از خود بی‌خود شدن و سرخوشی هستیم.

هوش مصنوعی: چهرهٔ شاد و سرشار از نشاطی که به اوج آسمان و ماه دست یافته، از پردهٔ نوش و شادی پرده‌برداری می‌کند.

هوش مصنوعی: امید ما تنها به بخشندگی توست، چرا که جز کباب و موسیقی در محفل ما چیز دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر روزگار بخواهد خوشی و لذت ما را برهم بزند، تو نباید هیچ‌چیز را خراب کنی و به خاطر نوشیدن شرابِ ما لطف و محبت کنی.