هوش مصنوعی: تو باعث افتخار و عظمت من هستی، هرکس که نتواند به جایگاه من برسد، واقعاً از دو چیز بی‌نصیب است.

هوش مصنوعی: نام تو بر روی ورق‌های خوشبختی نوشته شده و مقام تو به طور قطعی بدی‌ها را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: وقتی که خواسته‌ها و خصوصیات درونی انسان از بین برود، نام نیک پدر را به یاد می‌آوریم و به آن احترام می‌گذاریم.

هوش مصنوعی: جز تو هیچ‌کس را در صف عرضه جهان نمی‌توان به عنوان تقدیر جهانی محسوب کرد.

هوش مصنوعی: وقتی نسیم صبحگاهی رحمت تو به وزیدن درآید، آتش آز و طمع در وجود انسان‌ها خاموش می‌شود.

هوش مصنوعی: قدر آسمان با تو چه اهمیتی دارد، اگرچه در بازی زندگی سختی‌ها را تحمل کنی، اما هرگز نمی‌توانی برتری را به دست آوری.

هوش مصنوعی: تو در این زمان، مانند شرابی هستی که از همه‌ی تلخی‌ها و دردها خالص‌تر و صاف‌تر شده‌ای.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در دل خاک وجود ندارد که مانند تو به تقدیر و سرنوشت سپرده شده باشد.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که بار سنگین و دشواری که بر دوش کسی قرار گرفته است، به راحتی قابل تحمل نیست و به خوبی درک نمی‌شود. در واقع، هیچ چیز بعید و غیرممکنی وجود ندارد که بتوان از پس آن برآمد و خرد انسان توانایی مقابله با چالش‌ها را دارد.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر تو، پایمال شده است و ای کسی که به خاطر تو، حرص و طمع برداشته است.

هوش مصنوعی: من که راه خود را در میان حوادث گم کرده‌ام، اکنون همانند شخصی که در پی یک سپر است، به دنبال امنیت و محافظت از خود می‌روم.

هوش مصنوعی: من تصمیم دارم که به وعده‌ای پایبند بمانم و برای وفای به آن وعده تلاش کنم.

هوش مصنوعی: من این پیراهن درویشی را به تن می‌کنم، و به خاطر این قافیه، همچنان بر پیروزی و برد خود تأکید می‌کنم.