هوش مصنوعی: ای جهانی که پر از نیکی‌ها و فضیلت‌هاست، وجود تو در این عالم چون گوهر ارزشمندی است که به زیبایی خود می‌درخشد.

هوش مصنوعی: هر وقت که دلش قوی و مطمئن است، به خاطر رحمت تو، همیشه زحمتی که می‌کشد را تحمل می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه تو خود را عزیز نمی‌دانی، باز هم کسی به خود زحمت نمی‌دهد که تو را خوار بشمارد.

هوش مصنوعی: فردی تلاش می‌کند که در کنار تو صحبت نکند و از ویژگی‌های نیک تو دفاع کند.

هوش مصنوعی: شاعر شدن نیازمند شرایط خاصی است، اما من به خاطر خودم به عنوان شاعر حساب نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: اینک این تضاد نشان‌دهنده‌ی تصمیمی است که بر پایه‌ی عدالت و انصاف گرفته شده است.

هوش مصنوعی: وقتی او به خود می‌رسد و به خودش می‌پردازد، دیگران نیز در پی جلب توجه و رضایت او هستند و سعی می‌کنند خود را نشان دهند.

هوش مصنوعی: چه کنم که وقتی داستانم طولانی می‌شود، زندگی تلخ و لذت‌بخش‌ام به من ناراحتی می‌دهد؟

هوش مصنوعی: آب مانند آتش است، پس بفرست که نسیم بر سرم بوزد و غم مانند خاک بر من ببارد.

هوش مصنوعی: اگر آب انگور تلاش کند، غمی که در دل دارم را آرام نخواهد کرد.