هوش مصنوعی: دل نه تنها از عشق یار سیر نمی‌شود، بلکه نمی‌تواند با کسی دیگری هم سازگار شود.

هوش مصنوعی: به خاطر تو اشک هایی از چشمانم می‌ریزد که مانند گلی به دست تو زیبایی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: کسی که به غم و اندوه دچار شده، حتی اگر سرمایه‌ای بزرگ از غم داشته باشد، از آنچه به او تسلی و آرامش می‌دهد کمتر می‌تواند بهره‌مند شود. غم و اندوه بر زندگی او سایه می‌اندازد و ارزش‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: صبر چه فایده‌ای دارد اگر دل را با غم سازگار کند؟ در واقع، این صبر به چه دردی می‌خورد؟

هوش مصنوعی: هر غمی که از عمق دل نشأت نگیرد، گویی از آن فاصله می‌گیرد و تأثیری ندارد.

هوش مصنوعی: در طول عمرش همیشه به بهانه‌های مختلف او را به محبت می‌چسباند و در آغوش می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر درباره‌ی غم عشق به حقیقت صحبت کنی، دل را به اختیار خود نمی‌گیرد.