گنجور

غزل شمارهٔ ۸۵

باز دستم به زیر سنگ آورد
باز پای دلم به چنگ آورد
برد لنگی به راهواری پیش
پیش از بس که عذر لنگ آورد
پای در صلح نانهاده هنوز
ناز از سر گرفت و جنگ آورد
چون گل از نازکی ز باد هوا
چاک زد جامه باز و رنگ آورد
خواب خرگوش داد یک چندم
عاقبت عادت پلنگ آورد
خوی تنگش به روزگار آخر
بر دلم روزگار تنگ آورد
انوری را چو نام و ننگ ببرد
رفت و دعوی نام و ننگ آورد

اطلاعات

وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

باز دستم به زیر سنگ آورد
باز پای دلم به چنگ آورد
هوش مصنوعی: دوباره دستم را به زیر سنگ بردم و دوباره پای دلم را به چنگ گرفتم.
برد لنگی به راهواری پیش
پیش از بس که عذر لنگ آورد
هوش مصنوعی: یک لنگ به خاطر ناتوانی‌اش در پیش رفت، به آسانی توانست به جلو برود، چون همیشه برای ناتوانی‌اش بهانه‌ای می‌آورد.
پای در صلح نانهاده هنوز
ناز از سر گرفت و جنگ آورد
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی که به صلح و آرامش قدم گذاشته، هنوز هم خود را باج نمی‌دهد و در حالی که ناز و فخر دارد، به جنگ و درگیری برمی‌خیزد.
چون گل از نازکی ز باد هوا
چاک زد جامه باز و رنگ آورد
هوش مصنوعی: چون گل به خاطر لطافتش از باد آسیب دید، پوشش خود را از دست داد و رنگش تغییر کرد.
خواب خرگوش داد یک چندم
عاقبت عادت پلنگ آورد
هوش مصنوعی: مدتی در خیال و خواب غفلت به سر برد، اما در نهایت نتیجه‌اش به رفتار و عادت‌های خطرناک و وحشیانه منجر شد.
خوی تنگش به روزگار آخر
بر دلم روزگار تنگ آورد
هوش مصنوعی: طبع سخت و کج خلق او در روزهای پایانی زندگی‌ام احساس دشواری و محدودیت را به من القا کرد.
انوری را چو نام و ننگ ببرد
رفت و دعوی نام و ننگ آورد
هوش مصنوعی: انوری زمانی که از میان رفت، نام و آبرویش به یاد ماند. او با خود ادعای نام و آبرو را به همراه داشت.

حاشیه ها

1395/09/30 18:11
بی نام

با سلام
در مصرع دوم از بیت دوم، پیشم از بس که عذر لنگ آورد صحیح میباشد. و نیز در مصرع اول از بیت چهارم، چون گل از نازکی ز باد هوا، صحیح است. یعنی پیشم به جای پیش و نازکی به جای نارکی جایگزین شوند.
مورد استناد، جلد دوم از دیوان دو جلدی انوری، صفحه ی 811، چاپ دوم، بتصحیح مرحوم مدرس رضوی/