اندوه به پارسی فَرَم را هم دارد که فرمرست به معنی کسی که از اندوه لاغر شده است واژه ی زیبنده ای از آن است به کردی هم فرمیسک به معنای اشک شاید همریشه ی این واژه باشد . شاید برای کاشکسی فرمرست برابر خوبی باشد

بنده گشت از بهر تو دل دیده را

گرچه دل را دیده بد همسایه‌ایست

قصد دارم مصراع دوم را با این بیت از رشید وطواط تشریح کنم:

دیده گناه کرد که در تو نگاه کرد

پس چون عقوبت از تو دل بی گناه راست؟