برای رمه گاهی فردوسی فسیله را بکار می برده است . که عربی است جالب اینکه به فارسی سیله یعنی رمه ! ولی اینکه کدام زبان از کدام گرفته درست نمی توانم بگویم .بهر سو افزودن یک لغت بر سر واژگان پارسی یک روش برای عربی کردن آنها بوده است مثلا نشاط که باید از شاد باشد و نیز نخوت که از خودی و منی کردن است . ( هر دو لغت از محمد مقدم هستند ) ولی درباره ی فسیله و سیله باید بیشتر سنجید و باریک بینی کرد .

وزن شعر مفتعلن مفتعلن فاعلن است
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.