اغلب غزلیات و تعداد زیادی از رباعی های انوری متعلق به دوران دوم زندگی اش است که نگاهی عاشقانه-حکیمانه به هستی دارد.
اما تقریبا تمامی قصایدش و بیش از هفتاد درصد مقطعاتش، مربوط به دوران اول زندگی اش است.

چیزی که شعر پارسی روز به روز آنرا باخت - و اکنون در سیاه آبادِ ادب افتاده - همین استعمال اضداد است که در این غزل ناب به شکلی ملزوم در هر بیت آمده.