هوش مصنوعی: لبی که چون ماه تابان است، چنان زیبا و دلربا است که دل‌ها را می‌رباید و هزاران زخم و درد را به جان می‌گذارد.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ات را می‌بینم، دیگر آن ماهی که هر ماه سه روز از زیبایی‌اش پایین می‌آید، چه اهمیتی دارد؟

هوش مصنوعی: کجا دیده‌ای که در بیابان، چنین خالی وجود داشته باشد که بند نعل (زین) تو را پیاده ببندد؟

هوش مصنوعی: از زمانی که تو به دنیا آمدی، هیچ‌کس ندیده که مادری به این زیبایی و درخشش مانند ماه و خورشید فرزندی را به دنیا آورده باشد.

هوش مصنوعی: از بار سنگین دلی، آن‌قدر غم دارم که بدون تو، سنگ‌ها بر دلم فشار می‌آورند.