غزل شمارهٔ ۱۷۹
ساقی اندر خواب شد خیز ای غلام
باده را در جامِ جان ریز ای غلام
با حریفِ جنس درساز ای پسر
در شرابِ لعل آویز ای غلام
چند گویی مست گشتم؟ می بنه
وقتِ مستی نیست مستیز ای غلام
چند پرهیزی از این پرهیز چند؟
از چنین پرهیز پرهیز ای غلام
بیش از این بدخویی و تندی مکن
ساعتی با ما بیاویز ای غلام
در پناهِ باده شو چون انوری
وز غمِ ایام بگریز ای غلام
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ساقی اندر خواب شد خیز ای غلام
باده را در جامِ جان ریز ای غلام
هوش مصنوعی: ای غلام، ساقی خوابش برده است، برخیز و باده را در جام جان بریز.
با حریفِ جنس درساز ای پسر
در شرابِ لعل آویز ای غلام
هوش مصنوعی: پسر، با کسی که در هنر و زیبایی مهارت دارد همراه شو و در دنیای شگفتانگیز لذتهای زندگی غرق شو.
چند گویی مست گشتم؟ می بنه
وقتِ مستی نیست مستیز ای غلام
هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که آیا باز هم میخواهی بگویی که من مست شدهام؟ زمان نوشیدن مشروبات برای مست شدن نیست، بنابراین ای غلام، مست نشو.
چند پرهیزی از این پرهیز چند؟
از چنین پرهیز پرهیز ای غلام
هوش مصنوعی: چند وقت میخواهی از این اجتناب و دوری بگذرانی؟ از چنین دوری و خودداری بپرهیز، ای بنده!
بیش از این بدخویی و تندی مکن
ساعتی با ما بیاویز ای غلام
هوش مصنوعی: دیگر بیشتر از این بدخلقی و تندی نکن، کمی با ما باش و همراه شو ای دوست.
در پناهِ باده شو چون انوری
وز غمِ ایام بگریز ای غلام
هوش مصنوعی: در آغوش شراب پناه بگیر و مانند انوری، از غم روزها فرار کن ای جوان.

انوری