هوش مصنوعی: شب فرا رسیده و شمع روشن است، عطر شکوفه‌ها در هوا پیچیده و نسیم بهاری می‌وزد. در کنار معشوق، نوشیدن شراب، نواختن دف، صدای رودخانه و نی، لذت بوسه و نزدیکی بر تمامی این حال و هوا افزوده است.

هوش مصنوعی: در باغ، سبزه و آب و گلاب و شرابی وجود دارد و صدای نالهٔ بلبل و آواز زیبای دختری با چهره‌ای زیبا به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: خوب است کسی که قدرت و توانایی دارد، اما وای به حال کسی که فقط دلش را دارد و آن هم پر از افکار و اندیشه‌های بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: بهار فرا رسیده و وقت خوشحالی است. در باغی به این زیبایی، چه بهاری است که آرامش و صبر را از دل‌ها می‌برد.

هوش مصنوعی: ای ساقی! بر خیز و بگذار تا ببینیم که گل‌ها به زیبایی چهره حوران می‌بالند. اینجا بهشتی وجود دارد و شراب کوثر و درخت طوبی به شکوفایی رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: کسی که در چنین زمانی حرکت کند، مرده است. آن کشته‌ای که از خون گل لاله با گل‌انار آغشته شده است، زنده نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به خوشی و لذت، باید تلاش کرد. اگر به دنبال زیبایی‌ها و خوشی‌ها هستی، باید تلاش کنی و کارهای لازم را انجام دهی تا به آنچه می‌خواهی دست یابی.

هوش مصنوعی: بلبل عاشق در حال مستی و شوق است و برای او گل، سرو و سمن جالب نیستند، چرا که او در حال مستی است و ما در اینجا هوشیار و آگاه هستیم.

هوش مصنوعی: در صبحگاهی روز نوروز، وقتی باد بهاری در باغ وزید، گل زیبای صدبرگ از میان خارها سر برآورد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی طبیعت اشاره دارد و می‌گوید که آسمان بدون نیاز به رنگ و ابزار، به گونه‌ای با مهارت و چابکی محیط اطراف چمن را با نقوش و طرح‌های زیبا تزئین کرده است. به عبارتی، زیبایی طبیعت خود به خود و به طور طبیعی ایجاد شده است.

هوش مصنوعی: هوا را برای شکفتن گل‌ها آماده نگه‌دار، زیرا زیبایی و هنر به قدری در هم پیچیده شده که نمی‌توان آن را با دقت کشید.

هوش مصنوعی: شکل غنچه مانند پیکان است که بر روی آتش قرار دارد و برگ بید به مانند تیغی است که زنگار را از خود دور می‌کند.

هوش مصنوعی: گل نرمی که به تازگی شکفته شده، مانند یاقوتی درخشان است و دانه‌های نار (انار) همچون مرواریدهایی زیبا و درخشان جلوه‌گری می‌کنند.

هوش مصنوعی: کودک گل که از حرارت تب، بر چهره‌اش عرق نشسته، مادرش مانند ابر بر او اشک می‌ریزد و غمناک است.

هوش مصنوعی: یک گل سرخ و یک سرو بلند به هم رسیدند و گفت‌وگویی طولانی میان آن‌ها شکل گرفت.

هوش مصنوعی: گل می‌گفت که تو برای من ارزشی نداری و سرو نیز می‌گفت که تو برای من اندازه و مقدار ندارید.

هوش مصنوعی: گل از او زخم برداشت و گفت: ای کسی که بی‌معنا سخن می‌گویی، به چه چیزی می‌خواهی اشاره کنی؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که من آزاد هستم و در حالی که در مرحله‌ای نزدیک به رهایی قرار دارم، با ادعای رقص کردن به نمایش می‌پردازم، اما در واقع هیچ حرکتی از من نمی‌بینید.

هوش مصنوعی: سرو به خاطر طعنه‌ای که به گل زدند، به او جواب می‌دهد و می‌گوید: من ثابت و استوار ایستاده‌ام و مانند تو نیستم که به زمین تکیه کنم و از آن حمایت بطلبم.

هوش مصنوعی: سال‌ها در باغ مشغول بودم و هرگز چهره‌ی تو را ندیده بودم، اما دیشب به ناگه به بازار آمدی و امروز چهره‌ات را تماشا کردم.

هوش مصنوعی: گل دوباره بر افروخته شد و به او گفت که من هر سال فقط یک هفته فرصت دارم تا تو را ببینم.

هوش مصنوعی: بعد از یازده ماهی که در سایه و پنهانی بوده‌ام، حالا نیز نمی‌توانم چهره‌ام را نشان دهم و به تنهایی نالان بنشینم.

هوش مصنوعی: به سمت شهر حرکت کردم تا ببینم جشن و شادی خورشید زمین و سایهٔ حق که افتخاری بزرگ است، چه حالتی دارد.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت ملک باعث فخر و افتخار تخت سلطنت می‌شود، زیرا این پادشاه است که در زمان‌های مختلف به او تقدیر و ستایش می‌شود.

هوش مصنوعی: آن جوان خوشبخت و با قلب پاک، دارای ویژگی‌های خوب و نیکوست و اخلاقش نیز به زیبایی و نیکی گره خورده است.

هوش مصنوعی: آن فرد دانا و علاقه‌مند به هنر که با بخشش دست راستش، دریا و معادن را به احترام و ناتوانی خود در سمت چپش خجل کرده است.

هوش مصنوعی: دست او تأمین‌کننده غذای جانوران و پرندگان است و در نظر او، سرزمین‌ها و کشورها به سمت او روی می‌آورند.

هوش مصنوعی: به تو احترام و ارادت می‌گذارم، ای که در آسمان همچون تختی باشکوه نشسته‌ای. ای اندیشه‌ات که همچون صبحی روشن و آینه‌ای درخشان بر من می‌تابد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که من در ستایش تو بگویم، و دیگران نیز بگویند، باز هم کم است و نمی‌توان به هیچ‌وجه در این موضوع شک و تردید کرد.

هوش مصنوعی: همه کسانی که به وجود تو شک داشتند، وقتی که به تو نزدیک شدند، به هوش و درک و زیبایی خلق و خویت اعتراف کردند.

هوش مصنوعی: شکوه و جلال تو مانند درختی بسیار بلند و سرسبز است که شادی، خوشحالی و زیبایی را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: تو مانند سلیمان هستی و زیر فرمان تو، تختی سوار بر فرس قرار دارد. این تخت که به معجزه‌ها متکی است، شبیه گرد و غباری از باد در حال پراکنده شدن است.

هوش مصنوعی: اگر مانند کدو، دشمن تو گردن‌کش شود، چه فایده‌ای دارد؟ تو هم باید مانند خیار، پوستش را از تنش جدا کنی.

هوش مصنوعی: با وجود تمام سرکشی‌های دنیا، مانند شتری که تحت فرمان توست، سرنوشت و تقدیرت را در دستانت ببین و مهار کن.

هوش مصنوعی: جز آثار و زیبایی‌های تو، هیچ چیز دیگری وجود ندارد. اگر چیزی باشد که خوشبو و معطر باشد، آن تنها هنر و خلاقیت توست. و اگر بخواهیم به طبیعت اشاره کنیم، تنها جوهر و ویژگی‌های اصلی توست که ارزشمند و قیمتی است.

هوش مصنوعی: اگر بدخواهی تو به زمین بیفتد، مانند بارانی که در پایین دست می‌بارد، اگر هم بخواهد با چرخ روزگار به بالا برود، باز هم هزار بار راه سرازیر شدن را طی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر دشمن تو عقل و آگاهی ندارد، حتی اگر ثروتی جمع کند، هرگز نمی‌تواند صاحب مال و دارایی واقعی شود.

هوش مصنوعی: اگر مشک بسیار هم زیاد باشد، نمی‌تواند دلی سوخته را که به خاطر عاشقی درد می‌کشد، آرام کند.

هوش مصنوعی: علم تو به مانند میخی است که زمین را ثابت نگه می‌دارد و زمان، نشان‌دهنده‌ی عزت و جلال تو در تمام روزها و شب‌هاست.

هوش مصنوعی: در این بیت به نوعی راز و رمزی اشاره شده که به روزها و گذر زمان مربوط می‌شود. شاعر به وجود انسانی اشاره می‌کند که میان دوران‌ها و زمان‌های مختلف، نقش واسطه و پیوند را دارد. این شخص به عنوان یک میانه‌گیر درک عمیق‌تری از تحولات و رویدادهای زندگی دارد و می‌تواند ارتباطی میان گذشته و آینده برقرار کند. در واقع، او به گونه‌ای تجربه و آگاهی از روند زمان و تغییرات آن را داراست.

هوش مصنوعی: اگر دشمن تو مانند فرعون بدطینت در دریا غرق شود، همچون موسی، گروهی از پیروانت بر آبهای دریا به راه خواهند افتاد.

هوش مصنوعی: هر کجا که پرواز کنی، سر به زیر می‌آوری و به بی‌رحمی دشمن تو مانند بوتیمار، که همیشه در کمین است، پاسخ می‌دهی.

هوش مصنوعی: کمر مهر و محبت تو مانند گردی نخواهد بود که به راحتی بر روی دشمنان جا بماند، زیرا روزگار به سرعت آنها را از پوست خود جدا کرده و بیرون می‌آورد مثل مار.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای هستی که در جهان هیچ‌کس مانند تو نیست، از نظر پاکی، حیا، استقامت و وقار.

هوش مصنوعی: تویی شخصی باهوش و دانا که قادر به بیان حقایق است و توانایی زیادی در حل مشکلات و شکست دادن دشمنان دارد.

هوش مصنوعی: رفیق من، با صداقت و پاک‌طینتی، زندگی در این دنیا برای ما بسیار دشوار و ناهموار شده است.

هوش مصنوعی: امروز باید به بررسی و ارزیابی کارهایم بپردازم؛ چیزی که از همه مهم‌تر و ضروری‌تر است، حال خوب و آسوده‌ام و آرامش ذهنی‌ام است.

هوش مصنوعی: بندگان زیادی از نعمت‌ها و زیبایی‌های تو برخوردارند. اما بنده چه تفاوتی دارد وقتی از آن‌ها به‌نظر می‌رسد که فقط در دسته‌ی همان‌ها قرار دارد؟

هوش مصنوعی: زمان آن رسیده است که بخواهی از رحمت و generosity، با قلم و دوات، تکه‌ای کاغذ را از کنار یک طومار بر داری.

هوش مصنوعی: هر کسی که نامه‌ام را ببیند، ممکن است به کمال‌الدین باری نرسد، پس احتیاط کن.

هوش مصنوعی: زیرا آن ظالم و بی‌رحم هیچ تکه‌ای از آن طلا و لباس و پارچه‌های کرباس و کتان به من نداد.

هوش مصنوعی: کمالی که در برابر نقص من قرار گرفت، هیچ‌گاه از آثار هدیهٔ پادشاهان ندیدم.

هوش مصنوعی: وقتی از او خواستم که به انتقاد بپردازم، گفت که می‌ترسد چون می‌داند این حرف‌ها با شخصیت و طبع پادشاه سازگار نیست.

هوش مصنوعی: اگرچه من او را از خود دور کردم و می‌دانم که ظالم است، اما امیدوارم دیگر به او برنخورم و سر و کارم به او نیفتد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جهان پابرجاست، وجود تو نیز در این دنیا باقی خواهد ماند؛ به شرطی که از نعمت‌های بخت و جوانی بهره‌مند شوی و دنیا را از نعمت‌ها پر کنی.

هوش مصنوعی: دوستانت دور هم جمع هستند و لحظات خوبی را سپری می‌کنند. برای تو آرزو می‌کنم که همیشه خوشبختی و شادابی بر تو سایه‌افکنی و جسمت در سلامت باشد.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به عید قربانی دارد و از جلوه‌های فرخنده و شادمانی در این روز سخن می‌گوید. در عین حال، به شهادت و فداکاری‌هایی که در این روز به نوعی به تصویر کشیده می‌شود، نیز اشاره دارد. به تصویر کشیدن واقعیت‌هایی که در عید قربانی با سر بریده‌ای به یادگار می‌ماند، نشان‌دهنده تضاد بین شادی و غم است.