هوش مصنوعی: به تو که دارای سیرت نیک و آداب خوب هستی، درود باد و خوشا به حال تو.

هوش مصنوعی: ای که به صورت فرود، دور فلک را می‌بینی، و به معنای فراتر از گردش ستارگان.

هوش مصنوعی: درآمد تو به خاطر مدح و ستایش از سوی خاصان و عامه مردم است، اما بخشش و generosity تو به همه افراد، چه خاص و چه عام می‌رسد.

هوش مصنوعی: در ذات تو هیچ ویژگی زشتی وجود ندارد که انسان‌ها آن را نکوهش کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که معلم یا استاد به درستی و بر اساس اصول و قواعد مشخصی کار می‌کند، به گونه‌ای که مانند آفتاب درخشان و نمایان است. در واقع، او با مهارت و توانایی‌های خود، به روشنایی و فهم بیشتری دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: همت و تلاش تو باعث شد که عمق محبت و عشق تو به دیگران به طرز قابل توجهی نمایان شود و رنگ و بویی ویژه به دست آورد.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو نبود، نقش زیبای تو مانند نگین عسل نمی‌توانست باشد، پس چرا موم را کنار می‌گذاری؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که وجودت را به دنیا نگذاشتی، مفهوم بزرگواری و کرامت برایت روشن نشد.

هوش مصنوعی: با کمال تعجب می‌گوید که "لا اله الا الله"، چه ویژگی خاصی دارد و این چه تاثیری دارد که اینگونه نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر بخشش و generosity خودت، از جهان پیوندهایی را که برای زندگی روزانه‌ام در نظر گرفته شده، به خوبی حذف کردی.

هوش مصنوعی: دست سخاوت و generosity تو، به قدری خسته و پر زحمت شده که گویی در زیر بار این دنیا و ناامیدی‌های آن، خسته و محزون به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در طول چهل سال گذشته، انسان باید در برابر دست و دل خود سختی‌ها و چالش‌های بسیاری را تحمل کند و با مشکلاتی که ناشی از دنیای پیرامونش است، روبرو شود. در واقع، این مدت زمان نمایانگر تلاش و صبر فرد در مواجهه با ناملایمات زندگی است.

هوش مصنوعی: تو با دقت به زیبایی‌های زندگی آگاه هستی و ذوق و سلیقه‌ات در درک لطافت‌ها و طعم‌های خوب، مثال‌زدنی است.

هوش مصنوعی: در مواقعی که تو حاضر نیستی، انسان احساس می‌کند که خالی و بی‌معناست؛ در واقع، خاصیت عشق و محبت این است که در غیبت تو، این احساس حقیقت بیشتری پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: تو برتر از بندگانی که در خدمت هستند و جهانی که داری، از خادمان وفادار پر است.

هوش مصنوعی: اگر حسادتی در دل کسی وجود داشته باشد، نگران نباش؛ زیرا مانند حملهٔ پرنده‌ای تیزپرواز و تدبیر و نقشه‌ای محتاطانه است.

هوش مصنوعی: به دشمن خود به دلیل قدرتت شک نکن، زیرا او فقط در حال گفتن حرف‌های بی‌اساس و بی‌معنی است.

هوش مصنوعی: اما مانند اینکه بوی پیاز در برابر وزش تندباد گرما زدوده می‌شود.

هوش مصنوعی: من به قصد گفتن داستان خودم آمدم و نمی‌خواهم که از میان هزاران نفر یکی از من شناخته شود.

هوش مصنوعی: به خدایی که وجودش مستقل و پایدار است، نه مانند ما که به چیزهای دیگر وابسته‌ایم، بلکه موجودی است که همیشه و در همه حال بر همه چیز تسلط دارد.

هوش مصنوعی: عشق و دوری از تو باعث شده که جانم از اندوه پر باشد و وجودم در غصه و ناتوانی به سر برد.

هوش مصنوعی: دوباره به دوران بی‌خبری برگشتم، چرا که از خدمت به تو محروم شدم.

هوش مصنوعی: هر کس که از خدمت و توجه تو محروم شود، سرنوشتی بد خواهد داشت و در زندگی خود دچار مشکلات زیادی خواهد شد.

هوش مصنوعی: به خاطر نادانی و بی‌خبری، به خودم ظلم کردم؛ پدرم هم در نادانی و ظالم بودن مشابه بنده بود.

هوش مصنوعی: ای کاش که هیچ چیزی جز کلام از آن همه کارها باقی نمانده باشد و همه آن‌ها به صورت شعر درآمده باشند.

هوش مصنوعی: توجه کن که من در این دنیا شناخته شده‌ام، اما آنچه که در دل صوفیان است، چیزی دیگر است و اگر به آن پی ببرم، به حالتی دیگر تبدیل می‌شوم.

هوش مصنوعی: دوباره به خاطر این غم، نمی‌دانم چه بگویم، چه اهمیتی دارد که کسی بشنود، چه غمی که از آن دارم.

هوش مصنوعی: هرچند که در میان گروهی از بندگانت، تنها به این بندگی شناخته نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: تفاوت این است که من از خراسان آمده‌ام، در حالی که باری از هند داشتم و از روم هم به اینجا رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در سایه‌ی ستاره‌ها و تقدیر فلک، سرنوشت سدوم رقم بخورد.

هوش مصنوعی: کاش جانت از بدی‌ها در امان بماند و در جمع‌هایی باشی که از افراد ناگوار دوری کنی.

هوش مصنوعی: گل زیبای تو بر درخت جاودانگی، در تمام روزها و شب‌ها تازه است و هرگز از بین نمی‌رود.

هوش مصنوعی: عمر تو به مانند شاخه‌ای است که در بهار زندگی به سرسبزی می‌رسد، اما با گذشت زمان و آمدن فصل‌ها، این سرسبزی در پاییز از بین می‌رود.