هوش مصنوعی: هنگامی که از عدم به وجود آمدم، تنها غم و اندوه نصیب من شد و از دست چرخ زمان و سرنوشت ظالمانه، جز درد و رنج چیزی به من نرسید.

هوش مصنوعی: دل من از آرزوی کسی پر از غم و اندوه شده و آرزو دارم که یک لحظه بدون درد و رنج، از باغ خوشحالی گلی بچینم.

هوش مصنوعی: عمر من به اندازهٔ نیازهای نفسم گذشت، اما نمی‌دانم چه زمانی می‌توانم آرزوهای دلم را برآورده کنم.

هوش مصنوعی: به افکارم نگاهی انداختم و در قوانین زندگی تأمل کردم، اما جز غم و اندوه، چیزی از عمر همسرم نصیبم نشد.

هوش مصنوعی: من به خوبی می‌دانم که در باغ زندگی، نهال امیدی که من پرورش داده‌ام، بی‌ثمر و بی‌بر است.

هوش مصنوعی: در محفل زندگی پر از رنج و سختی، تنها چیزی که از عمرم باقی مانده، جز درد و غم دل نیست که از زمانه به من رسیده است.

هوش مصنوعی: زیرا که زمانی که می‌خواهم از دل و اندیشه‌ام چیزی بگویم، اشک‌هایم مانند خون از چشمانم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که شب به چشم من مانند کحلی می‌نشیند، روشن می‌شود و نورانی می‌گردد، همانند ستاره‌ای که می‌درخشد. من نیز با این حال، طبیعی روشن و پرنور دارم.

هوش مصنوعی: دل پر از اندوه و غم بود، اما ناگهان روشنایی و امیدی در آن به وجود آمد که مانند لعل و جواهر، جای خواب و استراحت من را زینت بخشد.

هوش مصنوعی: حالم به شدت متضاد شد، چرا که در این دنیا، زندگی درویش به اندازه‌ای شاداب است که من احساس توانگری می‌کنم.

هوش مصنوعی: زمانه برای من نقشه‌ای از اندوه کشید چرا که من مانند قلمی بسیار باریک و نازک هستم.

هوش مصنوعی: وجودم به گونه‌ای ناچیز و کوچک شده است که مثل اینکه بند وجودم به واسطه‌ی اشکال مختلف گشاده شده است.

هوش مصنوعی: در شب‌های روشن، افرادی وجود دارند که مانند جیوه و خاکستر همیشه ناآرام و بی‌قرارند. من نیز همچون آنها همیشه در حال ناآرامی هستم.

هوش مصنوعی: از بازی دنیا و سرنوشت که به نوعی عجیب و پیچیده است، بر روی تخته نرد زندگی، رنج‌ها و سختی‌ها گریبان‌گیر من شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که روزگار مانند چشمه‌ای از نور خورشید بی‌تغییر و خشک می‌شود، عشق او باعث می‌شود که من با شوق و افتخار بنشینم و آرامش کنم.

هوش مصنوعی: در زمان‌های سخت و هنگام غم و اندوه، احساس راحتی و آرامش می‌کنم، گویی که این مشکلات به در خانه‌ام وارد نمی‌شوند و من از آنها در امانم.

هوش مصنوعی: من علم و دانش زیادی را فراگرفتم، اما در نهایت، این دانش به ضرر من تبدیل شد، زیرا نمی‌توانم به کسی اعتماد کنم یا از کسی یاری بگیرم.

هوش مصنوعی: سخنانم را مختصر می‌کنم زیرا چشم‌هایم گواهی بر احساسات من هستند. چشمانم مانند سنگ عقیق درخشان و صورتم مانند زعفران زیباست.

هوش مصنوعی: اگرچه زندگی به نظر عقلانی و زیبا می‌رسد، اما از درد دل و رنجی که به دنبال دارد، خیلی زود تسلیم خواسته‌های نفس می‌شوم.

هوش مصنوعی: این دنیا مانند چرخشی است که هیچگاه با من سازگار نیست و این زمان مانند اسبی است که هرگز رام نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ای چرخ فلک که هر کس را به نوعی می‌پروری، دلم به عشق تو شاد است، چون وجود تو تلخی‌ها را به شیرینی تبدیل کرده است.

هوش مصنوعی: تو از رازهای دل من آگاه نمی‌شوی، زیرا که به نظرم مزاج تو خراب شده است.

هوش مصنوعی: اگر بینی‌ات خشک شود، تعجب نکن؛ زیرا در گلو و بینی‌ات بویی خوش همانند بوی مشک وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای بی‌وفا، دنیا، دلم پر از درد و رنج شده است. لطفاً مرا درک کن و به کمک من بشتاب قبل از این‌که جانم به آخر برسد و به آشفتگی بيفتد.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو، تنها و بی‌نظیر شدم و تا حالا بار غم، باعث شده که قلبم دو قسمت شود و مانند حلقه چنبرم تغییر شکل دهد.

هوش مصنوعی: ای روزگار، لطفاً کمتر به من ظلم کن، چون من نه قدرت تحمل این همه جفا را دارم.

هوش مصنوعی: وقتی که به تو آمدم، مانند کسی هستم که پایش شکسته و نمی‌تواند راه وفا را بپیماید. در این حال، دیگر جفا و بی‌وفایی برای من قابل تحمل نیست.

هوش مصنوعی: مثل نیلوفر در آب آرام دارم، اما اگر بر آتش تو بزنید، مانند عنبر می‌سوزم.

هوش مصنوعی: از سنگینی رنج و فشار، جسمم را تضعیف نکن. چون خاکی که بی‌خبر است، وجودم را پنهان کن همچون باد.

هوش مصنوعی: چرا باید چشمان من که به روشنایی وجودم روشن است، از تو تاریک شود؟

هوش مصنوعی: اگر در لذت‌ها کمبود احساس کنم، ناشی از طبع بد من است، اما در علم همواره در حال تفکر و اندیشه‌ام و هر روز بیشتر می‌آموزم.

هوش مصنوعی: به خاطر دیدن گل‌های شناخت و دانایی، چشمم را در باغ اندیشه‌ام باز کرده‌ام، مانند عبهرم.

هوش مصنوعی: اگر خرد و فهم من ثابتی نداشته باشد، حتی اگر در هفت کشور پادشاهی کنم، باز هم ذلیل و ناتوان هستم.

هوش مصنوعی: از خجالت آفتاب، رنگ چهره خاک به زردی گرایید و وزش بادی به جانم افتاد که نشان‌دهندهٔ ضعف من است.

هوش مصنوعی: اگر از هفت سرزمین اگر همگی طلا شوند، باز هم به آن اهمیت نمی‌دهم و آن را بی‌ارزش می‌دانم.

هوش مصنوعی: من به خاطر اراده و تلاش خودم، به دنبال این هستم که همپای انسان‌های فرهیخته و روشن‌فکر در مسیر زندگی حرکت کنم.

هوش مصنوعی: اگر روزگار بر من بگذرد و مانند یک درخت چنار در باغ بی‌ثمر شوم، مانند یک درخت عرعر نیز بی‌بر و بی‌ثمر خواهم بود.

هوش مصنوعی: در دل خود به دنبال آزادی و رهایی از دنیا هستم و هر لحظه تلاش می‌کنم که با رضایت و قناعت زندگی کنم.

هوش مصنوعی: روح من آرزو دارد که مانند این آسمان آبی به زیبایی و شادی بپیوندد و از ستاره‌های خوشبختی زینت‌هایی برایم بیاورد.

هوش مصنوعی: من در عالم علوی و برین همچون سیاره زهره می‌شوم، ولی راستش این است که به دلیل وجود باد، خاک، آتش و آب، جسم من تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از مرزهای دنیا پا فراتر نگذارم، سرم را به خاطر بندگی به دست کسی نمی‌سپارم.

هوش مصنوعی: حوری‌ها همه صورت‌های خود را به نمایش گذاشته‌اند، اما من همچنان در خیال خود و در حس شرم و حیایی که دارم، به تصویر تصوراتم محدود مانده‌ام.

هوش مصنوعی: در آرزوی صدای خوش من، جهان همچون منبر بزرگی بر سر خود گذاشته است.

هوش مصنوعی: آسمان بارها در مورد اعمال من این حرف را گفت، اما من هرگز نتوانستم به آن باور پیدا کنم.

هوش مصنوعی: حال که صبح شده و آسمان در دنیای خیال مانند گریبان است، وقتی به آن نگاه می‌کنم چه احساسی به من دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: در آموزش ادب، از مرزهای عقل و دانش، معلمی از عدم، تخته‌ای برای تهدید و هشدار به من داده است.

هوش مصنوعی: وقتی خواستم که افکار و احساساتم را بر روی ورق سفیدی ثبت کنم، ستاره‌ها با خرد خود اجازه ندادند که این نوشته من شکل بگیرد.

هوش مصنوعی: آن کس که از فضایل اخلاقی آگاه است، مانند درخت طوبی در بهشت می‌باشد و همانند جانش از سرزمین خود دور نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به مجموعه حواس و ویژگی‌های انسانی اشاره دارد و می‌گوید که با کمک این حواس و صفات در زندگی به پیش می‌رود و تلاش می‌کند. او به نوعی در حال چرخش و حرکت در زندگی است و بر اثر کار و کوشش، در مسیر خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از خودم بدی نداشته‌ام و نخواهم داشت، چون از ماهیت دل‌نشین و پاکی برخوردارم.

هوش مصنوعی: در آسمان اکرام و بزرگواری، مانند سیاره مشتری به واسطه نور دانش و خرد، من در زمره‌ی خوشبخت‌ترین افراد هستم.

هوش مصنوعی: آسمان برای دیدن من، تمام وجودش را به چشم تبدیل کرده است، زیرا وقتی به عقل و درک آسمان نگاه می‌کنم، او را مانند دلبرم می‌بینم.

هوش مصنوعی: در نگاه جهانیان، من چون بازیچه‌ای نرم و لطیف هستم. بر فراز زمان، همچون تاجی زیبا از نیکویی و بلاغت درخشیده‌ام.

هوش مصنوعی: من در دنیای عقل و اندیشه مانند پرنده‌ای افسانه‌ای هستم که در آسمان دانش درخشان و تابناک مانند خورشید می‌درخشم.

هوش مصنوعی: اگرچه سوار بر مرکب هستم، اما روح من است که مرا هدایت می‌کند. هرچند که به شکل ظاهری وجود دارم، عقل من همواره همراهم است.

هوش مصنوعی: درGatherings of discussion، دانش من همراهم است و در خانه گفتگو، فضیلت من راهنمای من است.

هوش مصنوعی: من فرزند این زمانه‌ام و مانند من کسی در این پرده زندگی نمی‌کند. در نهایت، چه اهمیتی دارد که من دخترم یا پسر؟

هوش مصنوعی: اگر از ستاره‌های فضل و نیکی، مرا جدا کنند، در دنیای پر از پرده و حوادث، به مانند یک بید در حال بلاتکلیفی و سردرگمی خواهم بود.

هوش مصنوعی: او به خوبی می‌داند که نور عقل مانند تابش آفتاب در چشمان من است و فضیلت من به زیبایی و ارزش یاقوت قرمز می‌ماند.

هوش مصنوعی: در دانشی که به آن علاقه دارم و در آن مهارت دارم، احساس می‌کنم که به من آسیب رسانده است. جان من مانند عطارد، که معروف به سخنوری است، در آسمان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: گل‌های سخن مانند گل‌های باغ زیبا و دل‌نوازند و حقیقت‌ها و فلسفه‌های عمیق مانند پرندگانی هستند که در آشیان خرد آرام می‌گیرند و به فلسفه و شناخت بیشتری می‌رسند.

هوش مصنوعی: از باغ مهربانی با گل‌های زیبا و از دریا با صدفی پر از مروارید، برخوردارم.

هوش مصنوعی: ماه با گفتار من روشن شده است و عجیب است که گویی چشمهٔ خورشید در آسمان سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: من با پای تفکر، به واسطه علم و دانش به جستجوی حقیقت پرداختم تا آنچه در دل و ذهنم نهفته بود، اکنون به شکل و نمایانی آشکار شود.

هوش مصنوعی: وقتی در فضای دل‌انگیز زندگی‌ام باز می‌شود، حس می‌کنم که به لطف این نظم زیبا، جانم سرشار از زندگی و عشق می‌گردد و در این دنیا بی‌نظیر، به خدمت شما در می‌آیم.

هوش مصنوعی: نگاه کن به شراب نازک که چگونه قلمم مانند یک فرد سرمست بر روی صفحه حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: معشوقه زیبای من، وقتی خط دلبرم را دید، سوگند خورد و گفت که زلف‌هایش برای من معنایی خاص دارند.

هوش مصنوعی: از چالش‌های زندگی، همچون زیبایی‌های دلربا، هیچ خطی به دل‌انگیزی پیدا نشد و همچون عارض خورشید، هیچ چیز به زیبایی جسم من نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: با این توانایی و هنری که در وجودم هست، نمی‌توانم به هدفی که دارم برسم.

هوش مصنوعی: غصه‌ها و مشکلات زندگی به‌زودی می‌گذرند، ای عزیز. من نیز درنهایت این دنیای فانی را رها کرده و از آن عبور می‌کنم.