هوش مصنوعی: اسعد بن اسماعیل شخصیتی است که به خاطر ویژگی‌های برجسته‌اش مورد احترام و اعتماد قرار دارد، و مقام و جایگاه او بی‌ نظیر و قابل ستایش است.

هوش مصنوعی: خورشید در آسمان جلوه‌ای از جلال و بزرگواری دارد، و مختار، پیشوای بزرگ و قابل احترام است.

هوش مصنوعی: آن که دارای حلم و صبر است، در آرامش و سکون زندگی می‌کند، و کسی که در کارهای خود تند و عجول است، مانند باد سریع و بی‌قرار است.

هوش مصنوعی: خاک با تحمل و صبوری او همانند بادی آرام و خفیف است، و باد هم با طبیعت او مانند خاکی سنگین و سنگین‌بار به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به تفاوت میان ارزش و مقام واقعی فرد نسبت به آنچه که در ظاهر دیده می‌شود، اشاره دارد. شاعر با استفاده از تصاویری از دنیای طبیعی، دوگانگی عظمت و کوچکی را نشان می‌دهد. هرچند که به نظر می‌رسد دنیا و محیط اطراف کوچک و محدود است، اما در واقعیت می‌تواند نشان‌دهنده عمیق‌ترین صفات و ویژگی‌های فرد باشد که فراتر از ظاهر به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: سخنان او به گونه‌ای است که مسائل پنهان را آشکار می‌کند و نوشته‌هایش معنا و مفهوم پیچیده‌ی زندگی و جهان را توضیح می‌دهد.

هوش مصنوعی: عرض و طول آسمان به اندازه و وسعت همت او نیست، یعنی عظمت و تلاش او فراتر از اندازه‌های فیزیکی آسمان است.

هوش مصنوعی: او با همت و اراده‌اش، همچون بر پلک آسمان، جبرئیل و میکائیل را به سوی خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: او به قدری سخاوتمند است که نیازی به جلب توجه ندارد و در توانمندی‌هایش هیچ کمبودی نیست.

هوش مصنوعی: ای که در بخشش و کمک به دیگران بی‌نظیری، پاداش تو از هر گونه عمل و رفتار محفوظ است و وعده‌ها و قول‌هایت تغییر نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: بلندی و عظمت تو باعث شده که چرخ (دوار جهان) آن را ناچیز بداند، و درخشش برق نیز به خاطر فکر و اندیشه‌ی تو کم جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: کوه با عزم محکم تو متزلزل می‌شود و ابرها با دست مهربان تو به سختی می‌توانند ماندگار بمانند.

هوش مصنوعی: تو از آغاز استعداد و قدرت را در وجود خود نهاده‌ای، مانند تاجی که بر فراز چرخ وجود می‌درخشد.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر حسادت به مقام و اعتبار تو در ابتدا، لباس رنگی به خود پوشیده است.

هوش مصنوعی: فرشته‌ها برای ثبت اعمال تو در حال آماده‌باش هستند و خود را وقف تسبیح و ستایش تو کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در جهان هیچ کس مانند دل تو برای رزق و روزی کفیل و ضامن نیست.

هوش مصنوعی: در هیچ کلامی نمی‌توان حق و باطل را به خوبی discern کرد، زیرا عقل نمی‌تواند مانند دل تو دلیل و برهانی بیاورد.

هوش مصنوعی: خورشید از دستان تو نوری می‌دهد، مانند اینکه خورشید از جسم درخشانش نور ساطع می‌کند.

هوش مصنوعی: ای زمانه، تو را هیچ چیز دیگری به جای تو نمی‌تواند بشناساند، چون ستاره‌ای هم‌جای تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو آن کسی هستی که در بخشندگی، پشه‌ای به چشم بزرگ‌ترین موجودات عالم هم می‌زند.

هوش مصنوعی: من آن فردی هستم که در کلام و سخن خود می‌توانم به اندازه‌ای قوی و تاثیرگذار باشم که گویی زمانه را زیر پا بگذارم و به آن تنوع و زیبایی ببخشم.

هوش مصنوعی: سخنان من به گونه‌ای است که جانش را به شنیدن وا می‌دارد، مانند آنچه که در قرآن به‌صورت محکم و روشن نازل شده است.

هوش مصنوعی: اگرچه در هر کلامی که بر جهان و مردم آن اثر می‌گذارد، برتری وجود دارد.

هوش مصنوعی: من به کسی اهمیت نمی‌دهم و احساس می‌کنم که زمانه سختی‌ها و مشکلات زیادی را بر سرم ریخته است.

هوش مصنوعی: من عیبم فقط این است که درآمدم از هزینه‌ام کمتر است و همین باعث مشکل شده است.

هوش مصنوعی: من در زمانهٔ خودم مانند یک قربانی هستم و نوشتن تو همانند صدای نفخ صور روز قیامت است.

هوش مصنوعی: به من بگو که مرگ را چندین بار تجربه کردم و به سختی متوجه آن شدم.

هوش مصنوعی: من گفته بودم که در این کار، هیچ دست‌درازی نکنم، چه بسیار و چه کم.

هوش مصنوعی: شعر وقتی زیبا و بدون نقص است که از دل و احساسات ناب و خالص برآمده باشد، مثل یک دوشیزه که هنوز عیب و نقصی ندارد.

هوش مصنوعی: آسمان در حال حرکت است و ستاره‌ها نیز در حال تغییر موقعیت هستند.

هوش مصنوعی: سعی کن در زندگی به کسی حسادت نکنی و همچنین امیدوار باش که کسی هم به تو حسادت نکند. نیازی نیست زیر بار سختی‌ها بروی یا نگران حرف دیگران باشی؛ بلکه باید ارزش و مقام خود را حفظ کنی.

هوش مصنوعی: طبع تو همیشه به شادی و خوشی مشغول است، در حالی که دشمن تو همواره با غم و ناله همراه است.

هوش مصنوعی: خانهٔ علم و دانش در دل تو قرار دارد و با نگاه بخشش و عطوفت تو نماد می‌یابد.

هوش مصنوعی: در زیر آسمان، با آرامش به تماشا نشسته‌ای و گوش جانت آماده شنیدن صدای طبل سفر است.

هوش مصنوعی: اجداد تو به تو زنده‌اند همان‌طور که جد من، اسحق، به من مرتبط است و جد تو، اسماعیل، به تو.