هوش مصنوعی: ماه نورانی و زیبا به دنیا تابید و روزی که بهار آغاز می‌شود، روزی خوش و فرخنده است که به‌واسطه‌اش دل‌ها شاد می‌شود.

هوش مصنوعی: سایه‌ای نیست که از تابش خورشید شرمنده شود، سایه‌ای نیست که در برابر خورشید حقیر گردد.

هوش مصنوعی: سایه‌ای که به کمک سیاهی خود، از دست رنگ آمیزی قضا بر چشم دین، زینت و زیبایی بخشیده است.

هوش مصنوعی: سایه‌ای که از دامن فضل او برآمده، به شباهت به لباسی که خورشید بر سر دارد، بر تارک آسمان زیور افکنده است.

هوش مصنوعی: هر دو روز، روزی خوش و خوش‌یمن هستند؛ روزهایی که یکدیگر را تکمیل می‌کنند و پر از شادی و برکت‌اند.

هوش مصنوعی: برکه به ناصر دین، شخص عادل و خدایی که همه چیز را به او داده، می‌گوید که فقط عیب و نقص را به او نداده است.

هوش مصنوعی: سایه‌ی خداوند دوم، در مکانی بلند و باعظمت قرار دارد که نور خورشید به آنجا نمی‌رسد و نیازی به تعظیم و احترام ندارد.

هوش مصنوعی: تو که علم و دانش را به دست داری، رزق و روزی نسل آدمی را تو تأمین کننده‌ای.

هوش مصنوعی: سایهٔ رحمت و عدالت تو بر هر چیز حاکم است و به همه جا سرایت کرده؛ احتیاط تو به همه چیز، چه کم و چه زیاد، آگاه است.

هوش مصنوعی: نه کوچک‌ترین نشانه‌ای از شرم و خجالت در چهره‌ات دیده می‌شود و نه رنگ چهره‌ات از ننگ و تغییر تحول گرفته است.

هوش مصنوعی: توانایی و احتیاط تو به قدری پرمحتواست که در آن، مانند فضایی خالی، جایی برای بی‌فکری و تنبلی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: سرنوشت تو لباسش را به تن می‌کند و آسمان رنگی را به خود می‌گیرد و مانند نیل (رنگ آبی) به خود رنگ می‌زند.

هوش مصنوعی: در شرایط ناامیدی، کمک تو به ما خواهد رسید بدون اینکه نشانی از آن باشد، و عدالت تو در برابر ستم نیز برقرار خواهد شد بدون اینکه نیازی به دلیل و برهانی باشد.

هوش مصنوعی: نسیم ملایم سرعتی همانند خطبه‌ای در مورد حکم تو به همراه دارد، در کنار آن، خوشه‌ای از دانشت را از میان انبوهی از مشغله‌ها بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: حیا و صبر تو باعث شده که زمین آرامش پیدا کند و شجاعت و قدرت تو سبب شده که زمان تسریع پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر کوه از صبر و متانت تو صحبت کند، بی‌احترامی نمی‌کند و اگر ابر از دستان تو یاد کند، به نوعی توهین نمی‌کند.

هوش مصنوعی: زلزله کوه را مانند کیکی که برای برش آماده شده، به لرزه در می‌آورد و طوفان ابرها مانند سنگی که به آویز چراغ برخورد می‌کند، ناگهان آن را تکان می‌دهد.

هوش مصنوعی: عذاب‌های سخت و گزنده‌ای که ناشی از خشم توست، روح‌ها را بدون اجازه مرگ و واسطه‌ای همچون عزرائیل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: صدای قلم تو جان‌ها را به زندگی می‌آورد و غم‌ها را از خاطر می‌زداید، در حالی که از مشغولیت‌های دنیوی و صداهای بیدارکنندهٔ روز قیامت دوری می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که زمین برای تولد تو آماده شد، آسمان نیز در تلاش است تا همتای تو را بسازد.

هوش مصنوعی: وجودی همچون تو دیگر ممکن نیست، زیرا در غیر این صورت، نه خیر و برکتی قطع شده و نه بخشنده‌ای بخیل وجود دارد.

هوش مصنوعی: تو باعث شده‌ای که دنیا به وسعت طلب و جاه تو گسترش یابد و عمر تو نیز به حدی طولانی شده که به نظر بی‌پایان می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر دشمنی در پی دیوار حسد حرفی زد، از این کار او ناراحت نشو و در تلاش خوب خود کم نگذار.

هوش مصنوعی: آشکار شدن وجود تو باعث روشنی و روشنائی کارها می‌شود، همان‌طور که تابش خورشید بر اشیاء، روشنایی و زیبایی به آن‌ها می‌بخشد.

هوش مصنوعی: خواب بی‌خبر و نگران تو چقدر خوب است که قضا و تقدیر سنگین و شیرین هیچ نظری به آن نمی‌اندازد.

هوش مصنوعی: همه می‌دانند که مومیایی چه فوایدی دارد و در کجاها خرج می‌شود، اما وقتی که پشه‌ای به پهلوی فیل نزدیک می‌شود، دیگر اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: انتقام تو مانند جرقه‌ای نیست که بتواند در درون شترمرغ باقی بماند و تحلیل برود.

هوش مصنوعی: گوسفند مغروری که در چراگاه بهشت زندگی می‌کند، هنوز در آنجاست؛ اما صبر کن تا عذاب نابودی به او برسد.

هوش مصنوعی: تو اساس و ریشه‌ی حقیقت و وجود هستی، و همه‌ی موارد دیگر تنها توضیحاتی از عدم و نیستی به شمار می‌روند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهد که روح را تربیت کند، باید آب زندگی را بر آتش جهنم برتری دهد.

هوش مصنوعی: باد به خاطر حوادث، همانند آب دریا و آتش نمرود و ابراهیم تأثیرگذار است.

هوش مصنوعی: حسادت‌ورزان تو به زنگ و صدای طبل‌ها توجه می‌کنند و سر و صدایی به راه می‌اندازند، اما خود طبل سفر و جدایی را نمی‌شنوند.

هوش مصنوعی: در سرزمین‌های تو، هر جا که بروی نشانه‌ای از آشوب و شورش است. در مسیر پیروزی‌ات، هر قدم که برداری، با همراهی و استقبال رو به رو خواهی شد.