هوش مصنوعی: ای سخا، تو ایجاد کننده و سبب اصلی تمامی خوبی‌ها هستی و کرم و generosity تو کلید و گشاینده درهای نعمت‌ها و برکات است.

هوش مصنوعی: درگاه تو به گونه‌ای است که جهان به عنوان معبد تو محسوب می‌شود و مردم در آنجا به عبادت و نیایش می‌پردازند.

هوش مصنوعی: کف دست تو گنجینه‌ای پر از گوهر است و عمق وجودت همچون دریا بدون حد و اندازه می‌باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی وصف یک احساس عمیق و شگرف را بیان می‌کند. در آن، از لبخند و لطفی که در شب‌های تار و خیال‌انگیز وجود دارد، صحبت می‌شود و به نوعی به احساس آرامش و زیبایی در مواجهه با سختی‌ها اشاره می‌کند. این تصویرسازی، نشان‌دهنده‌ی امید و زیبایی در لحظات دشوار زندگی است.

هوش مصنوعی: ای دوست، هرچند که از پرستش تو مقام و ارزشی به دست آورده‌ام، اما در دوران جوانی‌ام احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از سخن‌های قدیمی می‌دانم که آستان پاک و محترم تو جایگاه من است.

هوش مصنوعی: عقل من بارها به من توصیه می‌کرد که از این مکان مهم و باعظمتی دور نشوم و رویم را برنگردانم.

هوش مصنوعی: اگر تأمل کنی، ممکن است از اشتباهاتت درس بگیری و به درستی دست یابی؛ اما اگر بی‌فکری عمل کنی، وضعیتت تغییر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: تند و بی‌صبر نباش، مانند افسار، بلکه آرام و منطقی مثل رکاب حرکت کن.

هوش مصنوعی: دیروز شب با دوست خود صحبت می‌کردم و در مورد موضوعات مختلف با محبت و صمیمیت گفتگو می‌کردیم.

هوش مصنوعی: زمانی که به این نتیجه رسیدم که عقل با ارزش به من نشان می‌دهد چه راهی درست است.

هوش مصنوعی: با لبخندی زیرکانه گفت: ای کسی که نامت در زمره مشکلات و رنج‌هاست.

هوش مصنوعی: اینجا اشاره به این است که نه از خوش‌شانسی شما، سلامی به ما رسیده و نه از شانس خوب شما، سوالی از ما پاسخ داده شده است. به نوعی حاکی از بی‌توجهی یا نداشتن ارتباطی بین افراد است.

هوش مصنوعی: گاهی در فضایی که دشمنان وجود دارند، دوستان نیز احساس خجالت می‌کنند وقتی به دفاع از خود می‌پردازند.

هوش مصنوعی: تو مانند هر فرد غافل و بی‌خبر هستی که در این بند و شرایط خراب گرفتار شده‌ای.

هوش مصنوعی: هر روز و شب محرم، تو با قلم و دوات مشغول هستی و در طول سال و ماه، دوستت کتاب و قرآن هستند.

هوش مصنوعی: نه زندگی برای تو آسان است و نه از خوردن و نوشیدن لذتی می‌بری.

هوش مصنوعی: ماه رمضان فرا رسیده و اهل بصیرت و خردمندان در تلاشند تا خانه‌هایی برای پذیرایی از این ماه مبارک بسازند.

هوش مصنوعی: اگر به بزرگان فخر ندهی و خود را در خدمت آنها بالا نبری، نباید بار سختی را از دوستان خود بپذیری.

هوش مصنوعی: صدای تو مانند صدای یک غریب است و خروش تو شبیه به صدای کلاغ.

هوش مصنوعی: زمانی که آسمان از غم و درد بی‌قرار است، مانند یک پادشاه که از خوراک و خواب بی‌بهره است.

هوش مصنوعی: دل‌مشغولی و شوق تو همچون طعمه‌ای است که در دل شکاری چون صعوه و گلوی عقاب قرار دارد.

هوش مصنوعی: هرچند که بخشش و generosity به وضوح از سوی کسی که مانند آفتاب و ابر است، نمایان می‌شود، اما در واقعیت این ویژگی‌ها به سختی قابل دسترسی است.

هوش مصنوعی: هرچند که اراده‌اش در دنیا به اندازه‌ای هست که حتی از بال یک مگس هم سبکتر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگرچه شانس و روزگار او همیشه به گونه‌ای است که پرده‌ از چهره‌ی سلطنت کنار می‌زند و مقام و جایگاهش را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که یک جام به تنهایی بتواند تمامی تشنگان جهان را سیراب کند؟

هوش مصنوعی: در سمرقند و بخارا، مقدار کمی دارایی و مال وجود دارد.

هوش مصنوعی: در این شعر به نوعی ناپایداری و تعادل در زندگی اشاره شده است. به معنای اینکه درآمد و هزینه‌ها در ماهیّت خود متضاد هستند و در حالی که درآمد در یک طرف قرار دارد، هزینه‌ها ممکن است از آن بیشتر شوند. شبیه به یک دیو که به آرامی و به صورت ناگهانی وارد زندگی می‌شود و مانند شهابی در آسمان درخشیدنی می‌باشد، به همین ترتیب می‌توان به ناپایداری و عدم تعادل در زندگی اشاره کرد.

هوش مصنوعی: تو به من نزدیک هستی و من را به مقامی بلند برسان، تا از این کار پاداشی نصیبم شود.

هوش مصنوعی: این را از جوهر حقیقت بشنو و نه از داستان‌ها و سرزنش‌ها.

هوش مصنوعی: دختر زیبایی از عشق، چهره‌اش را در اثر نگرانی پنهان کرده است.