هوش مصنوعی: ای که در عظمت و بزرگی خود پنهان شده‌ای و با بزرگی‌ات از آسمان نیز فراتر رفته‌ای.

هوش مصنوعی: خورشید این‌گونه است که هم در روشنی خود را نشان می‌دهد و هم در سایه‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: تو به فکر و اندیشه‌ای که آن‌طرف است، اما همه چیز در این دنیا زیر نظر عقل و تفکر عمیق است.

هوش مصنوعی: باد به سدهٔ تو نخواهد رسید، اما باد فکر تو از باد خاک آشفته‌تر است.

هوش مصنوعی: وهم را ببین که این پرنده به جایی برگشته که پایش را بر زمین رها کرده است. این تعبیری است از نادانی و بی‌خود بودن.

هوش مصنوعی: ای ثروتمند، زمین به خاطر تو گسترده است و آسمان به خاطر تو هیچ برابری ندارد.

هوش مصنوعی: بدون تو زمان سپری شده است، وگرنه زنبور نمی‌نشیند که فقط در پی نوش باشد؛ همچنان که برای نیش زدنش هم هدفی دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی با مهربانی به میان بیاید، می‌تواند حتی در بین دشمنان، صلح و سازش برقرار کند.

هوش مصنوعی: اگر آسمان سلاح به دست گیرد، تیر تدبیر تو در مسیر خود قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر نور ماهتاب با شیرینی خاصی به چهره‌ات بتابد، می‌تواند حال و هوایت را تغییر دهد و تو را خوشحال کند.

هوش مصنوعی: اگر چوب در آستان تو حرکت کند، حکم پلیس چوبی را پیدا می‌کند و بر تو آگاهی می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو با جان تازه‌ای که به انسان‌ها داده‌ای، همه را یکسان در نظر گرفته‌ای و فرقی بین پیروان مذاهب و آئین‌ها قائل نشده‌ای.

هوش مصنوعی: این نور خورشید نیست که فقط به بیگانه می‌تابد، بلکه به همگان می‌رسد و برای خودی و غیرخودی تفاوتی ندارد.

هوش مصنوعی: شاد باش ای کسی که با کرامت‌های مریم، بهتر و بیشتر از هزار عیسی، خوشی را به ارمغان می‌آوری.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر تو ویژگی‌ها و عمق یک شعر را درک نکنی، نمی‌توان آن را مختصر و ساده دانست. در واقع، غنای شعر در شناخت و فهم آن نهفته است و مختصر بودن به درک مخاطب بستگی دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی این قافیه‌ها را به خوبی و با هنر در سخن به کار می‌برد، به راستی سزاوار ستایش است.