هوش مصنوعی: وقتی هدف خود را با سرزمین ری مقایسه کردم، در خراسان به تازگی پایه‌گذاریِ سکونت را آغاز کردم.

هوش مصنوعی: وقتی که فرصتی به دست می‌آید، باید با اندیشه و احتیاط عمل کرد، زیرا ارزش آن فرصت به اندازه‌ای بزرگ است که باید به خوبی از آن بهره‌برداری کرد و از هر گونه طمع و وسوسه‌ای دوری کرد.

هوش مصنوعی: اگر از عالم خاکی و زیبایی‌های آن چیزی نداری، به دنبال چیزی نباش. و اگر از شادی و لذت‌ها بی‌بهره‌ای، نگران نباش که خود را از آن‌ها محروم نبینی.

هوش مصنوعی: اگر گروهی به یاد تو در هنگام رفتن نبودند، عیبی ندارد، زیرا آن‌ها از ویژگی‌های ناپسند آگاه نیستند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خداوندی مثل مجد و بزرگی بوالحسن باشد که حق بندگانش را بشناسد، چه نگران است او از شناخت خودش.

هوش مصنوعی: کسی که از عمق کمال خود درک ندارد، فهم عقل او مانند حواسی است که از کمال عقل بی‌بهره‌اند.

هوش مصنوعی: اگر کسی با generosity خود باعث سبکی و راحتی دیگران شود، نباید از انتظار قدردانی آنها دلگیر شود. و اگر کسی با بخشش و generosity خود بار سنگینی بر دوش دیگران بگذارد، نباید از سپاسگزاری آنها ناامید شود.

هوش مصنوعی: با یک توجه ساده از سوی او، فرد بی‌نیاز می‌شود، مثل اینکه از کیمیا، مس به طلا بدل می‌گردد.

هوش مصنوعی: من می‌خواستم بگویم که استعداد و توانایی او گسترده و عمیق مثل دریاست، اما عقل به من گفت که این ستایش، خود نیز با من در تضاد است و نمی‌تواند درست باشد.

هوش مصنوعی: دست او مانند ابری است و در آنجا، طبع او به شدت همچون صاعقه می‌زند. حالا چرا آن را می‌خوانی و آنجا مانع شده‌ای؟

هوش مصنوعی: زمان و دوران در ذات خود از آنچه منجم‌ها با سرزنش برمی‌کشند، برتر و بالاتر هستند.

هوش مصنوعی: در پوششی از سایه و نور، عقل او به چیزی حیرت کرده و به خودش می‌گوید: چه عجیب است که این بدن خوش‌ساخت و زیبا دارای چنین لباسی است.

هوش مصنوعی: ای چرخ روزگار، نه آنچه تو به من بخشیده‌ای، بلکه من خود را در اینجا به تو وابسته می‌کنم. در این دنیا، زندگی‌ام را با آنچه به من داده‌ای مقایسه می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای کسی که از ابتدای تاریخ به خاطر خدماتت مورد توجه قرار گرفته‌ای، ستاره‌ای که در آسمان از هفت چرخ می‌درخشد، تو را می‌شناسم و قدر تو را می‌دانم.

هوش مصنوعی: عالم تنها یک نمایش از قدرت نیست، چرا که اگر اینگونه بود، جهان به صورت کامل و بی‌نقص در وجود او جلوه‌گر می‌شد و هیچ چیزی در خارج از مقام او نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی مانع‌هایی بر سر راه تقدیر ناممکن وجود داشته باشد، مرگ از دنیای ما خارج خواهد ماند. همچنین اگر ما از عناصر خاک و آب، که نشانه‌های حزم و احتیاط هستند، استفاده کنیم، می‌توانیم از این موانع عبور کنیم.

هوش مصنوعی: به تو نیازی نیست که کسی را واسطه قرار دهی، زیرا درخواست تو از همه کس واضح‌تر و روشن‌تر است.

هوش مصنوعی: نگاهی به ما بیندازید تا از نور شما استفاده کنیم. چون چرخ آسمان از نور آفتاب همت شما الهام گرفت.

هوش مصنوعی: سخاوت تو به اندازه‌ای است که می‌توانم درباره‌اش بدون ترس صحبت کنم، همان‌طور که دربارهٔ خودم می‌گویم.

هوش مصنوعی: دور نیست که در این زمان، بر اثر ادعای او، به یاد خود گواهی می‌آورد و در هر دم به آن فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: شاعرانی را می‌شناسی که کدام قوم آغازگر شعر بودند؟ آغاز آنها امرء القیس و پایانشان بوفراس است.

هوش مصنوعی: من در حال خدمتگزاری هستم، و این کار من به نوعی مانند سحر و جادوگری است که در پی پیدا کردن دانه‌ای از حقیقت می‌گردد تا به من آموزش دهد و مرا آگاه کند.

هوش مصنوعی: در سخن، اگر بی‌جا و اضافی حرفی بزنیم، ناشی از ضعف و خطای ذاتی ماست. همچنین اگر زشتی و نا پاکی در دیبا (پارچه‌ای بافته شده) مشاهده کنیم، این هم به دلیل ناپاکی مواد اولیه‌ای است که در آن استفاده شده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تا زمانی که گردش‌های سفر در جهان ادامه دارد و افرادی که در این سفرها به سر می‌برند وجود دارند، مانند گاوی که در خراسان است، منحصر به فرد و خاص هستند. در واقع، به نوعی تاکید بر تنوع و استمرار زندگی و سفر در این دنیای بزرگ دارد.

هوش مصنوعی: هرگز نگذار که دوران زندگی‌ات با مشکلات و سختی‌ها از بین برود، تا زمانی که نعمت و خوشبختی در آسمان وجود دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این حالت مانند کالیاس یکی از دو راحتی وجود داشته باشد، باید بدانیم که در آرامش کامل، ترس یا ناامیدی وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: بخت تو از آلودگی‌های دنیایی دور است و به راحتی می‌تواند به تو کمک کند، اما دشمنی‌های آسمانی باعث بلاتکلیفی و سردرگمی تو شده است.

هوش مصنوعی: در دل شب، دشمنان تو را رها کرده‌اند و تا صبح، تنها سکوت و غم را در دل دارند.