هوش مصنوعی: خورشید زیبا و خوبان، به چهره‌ام می‌تابد و قد او مانند سرو بلند، و قیافه‌اش مانند ماه درخشان است.

هوش مصنوعی: هزاران جان به خاطر لب‌های رنگین او در آتش عشق می‌سوزند و هزاران دل به خاطر موهای او در غم و زنجیر اسیر شده‌اند.

هوش مصنوعی: طره‌ی آزاد او همچون دلی شاداب است که جان‌ها را می‌گشاید و نگاه بازی او مثل تیر از کمان ابرو به دل‌ها اصابت می‌کند.

هوش مصنوعی: او به گونه‌ای به دام من افتاده بود که به طور ناخواسته و بدون فکر وارد شده بود.

هوش مصنوعی: نه در هم‌سویی او نیازی به زحمت رقیب است و نه در آغاز کارش مشقت فرستاده و گنج سفیر.

هوش مصنوعی: من به خاطر خرابی و بی‌خودی‌ام به دنیایی پا گذاشته‌ام که هیچ اطلاعی از آن ندارم و از کثرت و قلت در آن بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: به من که در خواب و بی‌خودی بودم، با هزار ناز و لطافت نزدیک شد و به آرامی کنارم نشست.

هوش مصنوعی: با تمسخر گفت که چقدر ناپایدار و بی‌معنی هستی، از غفلت و بی‌توجهی تو، صدای فریاد و زاری برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: تو هزار بار از نوشیدن شراب پشیمان شده‌ای، اما هنوز یک لحظه هم نمی‌توانی از آن جدا شوی، درست مثل اینکه کودک نمی‌تواند از شیر مادرش جدا شود.

هوش مصنوعی: اختیار خواب و بی‌حوصلگی را کنار بگذار و بیدار شو، زیرا کاروان شاه به شهر وارد شده است.

هوش مصنوعی: امیر عادل مودود احمد عصمی فردی است که عدالت او در هر چیز، فرستنده بشارت و هشدار به خوبی‌ها و بدی‌هاست.

هوش مصنوعی: خداوندی بزرگ و بی‌نظیر است که اگر تمام جهان را با بزرگی‌اش مقایسه کنند، هنوز یک دهم یا یک صدم آن هم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: بر درگاه و مقام او، نه تقدیر و سرنوشت می‌تواند سخن بگوید و نه حتی خیال و اندیشه‌اش به جست‌وجو برآید.

هوش مصنوعی: هر آنچه که در زندگی خواسته است، به دست آورده جز اینکه ستم کرده و هرچیزی را که برایش پیش آمده، جز اینکه مانندش را نیافته است.

هوش مصنوعی: مدبری در سرزمین حکومت می‌کند که تدبیر او به گونه‌ای است که در فرآیند تقدیر و سرنوشت تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: با قدرت و برقراری عدالت، خرابی و تباهی ناشی از مستی وجود ندارد و در سایه حمایت و عفو او، ترس و واهمه‌ای از تغییر و دگرگونی احساس نمی‌شود.

هوش مصنوعی: آیا در دامن مقام و عظمت تو در آسمان پنهان است یا در دیدهٔ بخشش تو در وجود انسان‌های ناچیز؟

هوش مصنوعی: ایده و نظر تو مانند نوری در زمین پراکنده شده است و محبت تو، مانند خطی زیبا بر آب جوی، نشانه‌ای از تیرگی و روشنی را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: لطافت و نرمی طبیعت تو آنچنان است که می‌تواند دریا را به حیرت بیفکند و آرامش تو چنان است که می‌تواند کوه را به جنبش درآورد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که از ارزش و جایگاه تو مانند زرشک در برابر اشک‌های آسمان، غمگین و متاثر هستم. به همین صورت، در برابر خشم و قهر تو، مهلت عمری چون برگ زریر در معرض خطر و آسیب است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دشمن به خاطر مقام و مقام‌گرایی‌اش همیشه در خواب است، اما هیچ چیزی جز مقام و فخر را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: بسیاری بار قضا و سرنوشت به زبان آورده که تعبیر آن بر زبان تکیه‌گاه توست.

هوش مصنوعی: کسی که همه چیزش را در مسیر وفاداری به تو گذاشته بود، مانند پیازی است که روزگار اجازه نداد به دانه‌ای تازه درآید و رشد کند.

هوش مصنوعی: نقش قلم تو مثل صدا و نداهای آسمانی در بیداری دل‌های مرده تاثیر عمیقی دارد و به زندگی دوباره آن‌ها کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: داستان ویژگی دمیدن در صور و ماجرای آن، چیزی مسلم و غیرقابل تغییر است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که در این موضوع، مثال‌ها و شواهدی وجود دارد که بهتر و دقیق‌تر از آنچه که به نظر می‌رسد، نشان‌دهنده حقایق هستند و بر روی هم تأثیرگذارند.

هوش مصنوعی: آنچه تو از جفای روزگار می‌نویسی، فقط توصیف‌اش را بیان می‌کند و نمی‌تواند حال زنده‌ها را روشن کند.

هوش مصنوعی: عجب از بیان تو که رازهای پنهان را روشن می‌سازد! عجب از دست تو که نشانه‌های بخشش را تفسیر می‌کند!

هوش مصنوعی: اگر در ستایش تو قصوری داشته‌ام، عذر مرا بپذیر؛ زیرا که ذهنم مشغول و افکارم ضعیف است.

هوش مصنوعی: سخن و گفتار به اندازهٔ مقام و قدرت نمی‌رسد، وگرنه من به اندازهٔ قدرت و توانایی‌ام اشتباهی مرتکب نمی‌شدم.

هوش مصنوعی: هزار بار عقل به من یادآوری کرد که تمام جهان تحت مدیریت و هدایت یک نیروی بزرگ است.

هوش مصنوعی: این شعر را پیش کسی نبر که نقدهای بی‌ارزش می‌کند و فهم درستی از آن ندارد.

هوش مصنوعی: برو چون فکر تو در این موضوع نیست، تو مردی نیستی که بتوانی در این بحث شرکت کنی. برو که دل تو هم مانند مرغی است که در این میوه جا ندارد.

هوش مصنوعی: اما با این حال، اگرچه این احساس وجود دارد، شوق من مانند ابرهای باران‌زا به اندازه‌ای شدید است که از دل دچار درد و زخم، به شدت می‌گرید.

هوش مصنوعی: اگر این موقعیت و ارزش را این بار از دست بدهی، جان من که به خاطر تو دچار درد و رنج شده است، به سختی آسیب خواهد دید.

هوش مصنوعی: اگرچه امکانات من کم و ناچیز است، اما به توانایی من توجه نکن؛ فقط از این کمبود با من پذیرایی کن.

هوش مصنوعی: هیچ ایرادی ندارد که من با این شعر، نشان‌دهنده خدمت به تو هستم؛ پس از این شعر هیچ انتقادی نکن.

هوش مصنوعی: اگر به لطف تو به خانه‌ات راه یافتم، دیگر نیازی به زحمت و تلاش نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: به من بگو که از رونق کارچه چیزی باقی مانده است، وقتی که در معامله از اصل و اساس خود بگذرد، تفاوتی نیست.

هوش مصنوعی: من هدفم از نزدیک شدن به مقام والای تو، رسیدن به اعتبار و عظمت توست؛ زیرا این مقام به قدری باعظمت است که در آسمان‌ها نیز به اوج می‌رسد.

هوش مصنوعی: در مورد وضعیت من، توضیح دادن لازم نیست؛ خود حال من به خوبی از حالت درونی‌ام خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: همواره تا وقتی که فردی با تجربه و سالخورده در مقایسه با جوانان وجود ندارد، نتایج مقایسه ما بین افراد، چه از نظر مقام و موقعیت و چه از نظر سن و سال، درست و معتبر نخواهد بود.

هوش مصنوعی: بخت جوان مطابق نظر تو باشد و عالم پیر با میل و رغبت به دستورات تو عمل کند.

هوش مصنوعی: از اشک چشمان کسی که برای تو بدخواه است، چهره‌ام به روشنی مانند سفیداب روشن شده است؛ در حالی که به خاطر حسادت به روزهای بد تو، روح‌ام به تیره‌گی شب و سیاهی قیر درآمده است.

هوش مصنوعی: قد آن شخص که خمیده است، مانند قامت چنگ (یک ساز موسیقی) است و نالهٔ این پریشان حال، شبیه ناله زیر است که از چرخ روزگار به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: دنیای فانی را همانند مو از سر بیرون کشیده‌اند و مرگ حسود به تو ای برتر از همه چیز، همچون مویی از خمیر، نزدیک شده است.