امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۴۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در راه نسا ای ملک پاک سرشت</p></div>
<div class="m2"><p>جز سنگ ندیدم به دل سبزه و کشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دوزخ دره‌ای گذاشتم ناخوش و زشت</p></div>
<div class="m2"><p>چون پیش تو آمدم رسیدم به بهشت</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۸۰۰

شمارهٔ ۴۴

در راه نسا ای ملک پاک سرشت
جز سنگ ندیدم به دل سبزه و کشت
دوزخ دره ای گذاشتم ناخوش و زشت
چون پیش تو آمدم رسیدم به بهشت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف سفر خود می‌پردازد. او در مسیر خود فقط سنگ و زمین‌های کشاورزی را دیده و دوزخی ناخوشایند را تجربه کرده است. اما هنگامی که به حضور محبوب خود می‌رسد، بهشتی زیبا و خوشایند را پیدا می‌کند. این مضمون نشان‌دهنده تحولی است که عشق و وصال می‌تواند در زندگی انسان ایجاد کند.

شمارهٔ ۴۲

شمارهٔ ۴۳

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی و مسیر درست، جز سنگ و موانع سخت چیزی ندیدم و نتوانستم به خوشی و رشد برسیم.

در راه نسا ای ملک پاک سرشت

جز سنگ ندیدم به دل سبزه و کشت

هوش مصنوعی: وقتی به سوی تو آمدم، رنج و عذاب را پشت سر گذاشتم و به خوشی و زیبایی رسیدم.

دوزخ دره‌ای گذاشتم ناخوش و زشت

چون پیش تو آمدم رسیدم به بهشت

شمارهٔ ۴۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده