امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر نور مه و روشنی شمع توراست</p></div>
<div class="m2"><p>پس سوزش وکاهش من از بهر چراست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر شمع تویی مرا چرا باید سوخت</p></div>
<div class="m2"><p>ور ماه تویی مرا چرا باید کاست</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۹۸

شمارهٔ ۲۴

گر نور مه و روشنی شمع توراست
پس سوزش وکاهش من از بهر چراست
گر شمع تویی مرا چرا باید سوخت
ور ماه تویی مرا چرا باید کاست

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به تضاد بین نور و سوختن اشاره می‌کند. او می‌گوید اگر ماه (نور) و شمع (روشنی) متعلق به او هستند، پس چرا دچار سوزش و کاهش می‌شود؟ اگر شمع اوست، چرا باید بسوزد و اگر ماه اوست، چرا باید کمرنگ شود؟ این اشعار نمایانگر نارضایتی و پرسشی عمیق دربارهٔ عشق و تعاملات عاطفی است.

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: اگر نور ماه و روشنی شمع از توست، پس چرا من احساس سوزش و کاهش دارم؟

گر نور مه و روشنی شمع توراست

پس سوزش وکاهش من از بهر چراست

هوش مصنوعی: اگر تو شمع من هستی چرا باید سوزانده شوی، و اگر تو ماه من هستی چرا باید کم نور شوی؟

گر شمع تویی مرا چرا باید سوخت

ور ماه تویی مرا چرا باید کاست

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده