امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای شاه زمین بر آسمان داری تخت</p></div>
<div class="m2"><p>سست است عدو تا تو کمان داری سخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حمله سبک آری وگران داری لخت</p></div>
<div class="m2"><p>پیری تو به تدبیر و جوان داری بخت</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۹۸

شمارهٔ ۱۸

ای شاه زمین بر آسمان داری تخت
سست است عدو تا تو کمان داری سخت
حمله سبک آری وگران داری لخت
پیری تو به تدبیر و جوان داری بخت

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به قدرت و عظمت شاه اشاره می‌کند که بر زمین و آسمان تسلط دارد. او بیان می‌کند که دشمنان در برابر او ضعیف و سست هستند زیرا شاه دارای قدرت و تدبیر است. همچنین به پیری و جوانی اشاره می‌کند که نشان از تجربه و شانس دارد.

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: ای پادشاهی که بر زمین حکمرانی می‌کنی، دشمنان تو بدانند که تخت تو در آسمان قرار دارد و به دلیل قدرت و تسلطی که بر کمان خود داری، دشمنان نمی‌توانند به تو نزدیک شوند.

ای شاه زمین بر آسمان داری تخت

سست است عدو تا تو کمان داری سخت

هوش مصنوعی: با هجومی ملایم اقدام کن و در عین حال بار سنگینی از مسئولیت‌ها را بر دوش بکش. تو به خوبی با تدبیر پیری خود مواجه می‌شوی و در جوانی‌ات خوشبختی را در آغوش داری.

حمله سبک آری وگران داری لخت

پیری تو به تدبیر و جوان داری بخت

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها