امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یازنده‌تر از روزشماری ای شب</p></div>
<div class="m2"><p>تاریک‌تر از زلف نگاری ای شب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از روز همی یاد نداری ای شب</p></div>
<div class="m2"><p>گویی که سپیده‌دم نداری ای شب</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۷۹

شمارهٔ ۱۵

یازنده تر از روزشماری ای شب
تاریک تر از زلف نگاری ای شب
از روز همی یاد نداری ای شب
گویی که سپیده دم نداری ای شب

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر شب را توصیف می‌کند و آن را به گونه‌ای منفی و تیره توصیف می‌کند. شب را از روز هم غم‌انگیزتر و تاریک‌تر می‌داند و به نظر می‌رسد که این شب هیچ نشانی از سپیده‌دم یا روشنی ندارد. به طور کلی، شاعر احساس ناامیدی و غم را در این شب به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: ای شب، تو از روزها بیشتر به انتظار می‌مانی، تاریکی‌ات نسبت به زلف محبوبی این‌قدر عمیق است.

یازنده‌تر از روزشماری ای شب

تاریک‌تر از زلف نگاری ای شب

هوش مصنوعی: ای شب! تو یادآور روزها هستی، اما گویی هیچ نشانه‌ای از سپیده‌دم نداری.

از روز همی یاد نداری ای شب

گویی که سپیده‌دم نداری ای شب

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده