امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای جام تو آب و آتش ناب شراب</p></div>
<div class="m2"><p>ای خون عدو ز آتش شمشیر تو آب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گه آتش را کنی تو از آب نقاب</p></div>
<div class="m2"><p>گه بفروزی ز روی آب آتش ناب</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۶۸۵

شمارهٔ ۱۴

ای جام تو آب و آتش ناب شراب
ای خون عدو ز آتش شمشیر تو آب
گه آتش را کنی تو از آب نقاب
گه بفروزی ز روی آب آتش ناب

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تضاد و تقابل عناصر آب و آتش اشاره می‌کند و از جامی سخن می‌گوید که هم آب است و هم آتش ناب شراب. او به قدرت و تأثیر شمشیر بر دشمنان اشاره می‌کند و بیان می‌کند که گاهی می‌تواند آتش را از آب پنهان کند و گاهی نیز آتش ناب را از روی آب به نمایش بگذارد. این شعر نمادی از هنر و قدرت است.

شمارهٔ ۱۲

شمارهٔ ۱۳

هوش مصنوعی: ای لیوان تو، معجزه‌ای از آب و آتش و شراب ناب هستی؛ ای خون دشمن، تو می‌توانی از آتش شمشیر همچون آب روان باشی.

ای جام تو آب و آتش ناب شراب

ای خون عدو ز آتش شمشیر تو آب

هوش مصنوعی: بعضی اوقات با استفاده از آب، آتش را پنهان می‌کنی و در مواقع دیگر، آتش را به‌صورت خالص از روی آب به نمایش می‌گذاری.

گه آتش را کنی تو از آب نقاب

گه بفروزی ز روی آب آتش ناب

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها