امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در زلف تو آویخته دلبندی ها</p></div>
<div class="m2"><p>پیش خردت خیره خردمندی ها</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در دل دارم که بندگیهات کنم</p></div>
<div class="m2"><p>تا خود چه کنی تو از خداوندی ها</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۹۷

شمارهٔ ۱۳

در زلف تو آویخته دلبندی ها
پیش خردت خیره خردمندی ها
در دل دارم که بندگیهات کنم
تا خود چه کنی تو از خداوندی ها

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق عشق و ارادت شاعر به محبوبش است. او از زیبایی و جذبه محبوب صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که با وجود خرد و دانایی که دارد، همچنان در عشق او خیره شده است. شاعر در دلش آرزو دارد که به محبوب خدمت کند و منتظر است ببیند خداوندی محبوبش چه تصمیمی خواهد گرفت.

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

هوش مصنوعی: در گیسوی تو عشق و دل‌بستگی‌ها به طور عجیبی وجود دارد که عقل و خرد را متوقف می‌کند و انسان را به تفکر وادار می‌سازد.

در زلف تو آویخته دلبندی ها

پیش خردت خیره خردمندی ها

هوش مصنوعی: در درونم اراده دارم که تو را پرستش کنم و ببینم که خودت چه کارهایی را از مقام خدایی‌ات انجام خواهی داد.

در دل دارم که بندگیهات کنم

تا خود چه کنی تو از خداوندی ها

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده