امیر معزی » غزلیات » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرا نگارا با روی تو چه جای غم است</p></div>
<div class="m2"><p>که چون تو یار ز خوبان روزگار کم است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بهشت و دنیا هر دو به هم نبیند کس</p></div>
<div class="m2"><p>بهشت و دنیا با هم مرا ز تو به هم است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>تو در دلم بنشستی و غم بشد ز دلم</p></div>
<div class="m2"><p>دلی ‌که جای تو باشد درو چه جای غم است</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>مرا دلیلی‌ است کز عشق در جهان مثل است</p></div>
<div class="m2"><p>تو را رخی است که از حسن در جهان علم است</p></div></div>

کلیات دیوان امیر معزی نیشابوری به اهتمام محمدرضا قنبری - امیر معزی نیشابوری - تصویر ۷۷۴

شمارهٔ ۸

مرا نگارا با روی تو چه جای غم است
که چون تو یار ز خوبان روزگار کم است
بهشت و دنیا هر دو به هم نبیند کس
بهشت و دنیا با هم مرا ز تو به هم است
تو در دلم بنشستی و غم بشد ز دلم
دلی  که جای تو باشد درو چه جای غم است
مرا دلیلی  است کز عشق در جهان مثل است
تو را رخی است که از حسن در جهان علم است

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

مرا نگارا با روی تو چه جای غم است

که چون تو یار ز خوبان روزگار کم است

بهشت و دنیا هر دو به هم نبیند کس

بهشت و دنیا با هم مرا ز تو به هم است

تو در دلم بنشستی و غم بشد ز دلم

دلی ‌که جای تو باشد درو چه جای غم است

مرا دلیلی‌ است کز عشق در جهان مثل است

تو را رخی است که از حسن در جهان علم است

شمارهٔ ۷

اطلاعات

حاشیه ها